Luke 15
1 Now all the tax collectors and sinners were gathering around to listen to Jesus.
ததா³ கரஸஞ்சாயிந: பாபிநஸ்²ச லோகா உபதே³ஸ்²கதா²ம்’ ஸ்²ரோதும்’ யீஸோ²: ஸமீபம் ஆக³ச்ச²ந்|
2 So the Pharisees and scribes began to grumble: “This man welcomes sinners and eats with them.”
தத: பி²ரூஸி²ந உபாத்⁴யாயாஸ்²ச விவத³மாநா: கத²யாமாஸு: ஏஷ மாநுஷ: பாபிபி⁴: ஸஹ ப்ரணயம்’ க்ரு’த்வா தை: ஸார்த்³த⁴ம்’ பு⁴ம்’க்தே|
3 Then Jesus told them this parable:
ததா³ ஸ தேப்⁴ய இமாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம்’ கதி²தவாந்,
4 “What man among you, if he has a hundred sheep and loses one of them, does not leave the ninety-nine in the pasture and go after the one that is lost, until he finds it?
கஸ்யசித் ஸ²தமேஷேஷு திஷ்ட²த்மு தேஷாமேகம்’ ஸ யதி³ ஹாரயதி தர்ஹி மத்⁴யேப்ராந்தரம் ஏகோநஸ²தமேஷாந் விஹாய ஹாரிதமேஷஸ்ய உத்³தே³ஸ²ப்ராப்திபர்ய்யநதம்’ ந க³வேஷயதி, ஏதாத்³ரு’ஸோ² லோகோ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே க ஆஸ்தே?
5 And when he finds it, he joyfully puts it on his shoulders,
தஸ்யோத்³தே³ஸ²ம்’ ப்ராப்ய ஹ்ரு’ஷ்டமநாஸ்தம்’ ஸ்கந்தே⁴ நிதா⁴ய ஸ்வஸ்தா²நம் ஆநீய ப³ந்து⁴பா³ந்த⁴வஸமீபவாஸிந ஆஹூய வக்தி,
6 comes home, and calls together his friends and neighbors to tell them, ‘Rejoice with me, for I have found my lost sheep!’
ஹாரிதம்’ மேஷம்’ ப்ராப்தோஹம் அதோ ஹேதோ ர்மயா ஸார்த்³த⁴ம் ஆநந்த³த|
7 In the same way, I tell you that there will be more joy in heaven over one sinner who repents than over ninety-nine righteous ones who do not need to repent.
தத்³வத³ஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, யேஷாம்’ மந: பராவர்த்தநஸ்ய ப்ரயோஜநம்’ நாஸ்தி, தாத்³ரு’ஸை²கோநஸ²ததா⁴ர்ம்மிககாரணாத்³ ய ஆநந்த³ஸ்தஸ்மாத்³ ஏகஸ்ய மந: பரிவர்த்திந: பாபிந: காரணாத் ஸ்வர்கே³ (அ)தி⁴காநந்தோ³ ஜாயதே|
8 Or what woman who has ten silver coins and loses one of them does not light a lamp, sweep her house, and search carefully until she finds it?
அபரஞ்ச த³ஸா²நாம்’ ரூப்யக²ண்டா³நாம் ஏகக²ண்டே³ ஹாரிதே ப்ரதீ³பம்’ ப்ரஜ்வால்ய க்³ரு’ஹம்’ ஸம்மார்ஜ்ய தஸ்ய ப்ராப்திம்’ யாவத்³ யத்நேந ந க³வேஷயதி, ஏதாத்³ரு’ஸீ² யோஷித் காஸ்தே?
9 And when she finds it, she calls together her friends and neighbors to say, ‘Rejoice with me, for I have found my lost coin.’
ப்ராப்தே ஸதி ப³ந்து⁴பா³ந்த⁴வஸமீபவாஸிநீராஹூய கத²யதி, ஹாரிதம்’ ரூப்யக²ண்ட³ம்’ ப்ராப்தாஹம்’ தஸ்மாதே³வ மயா ஸார்த்³த⁴ம் ஆநந்த³த|
10 In the same way, I tell you, there is joy in the presence of God’s angels over one sinner who repents.”
தத்³வத³ஹம்’ யுஷ்மாந் வ்யாஹராமி, ஏகேந பாபிநா மநஸி பரிவர்த்திதே, ஈஸ்²வரஸ்ய தூ³தாநாம்’ மத்⁴யேப்யாநந்தோ³ ஜாயதே|
11 Then Jesus said, “There was a man who had two sons.
அபரஞ்ச ஸ கத²யாமாஸ, கஸ்யசித்³ த்³வௌ புத்ராவாஸ்தாம்’,
12 The younger son said to him, ‘Father, give me my share of the estate.’ So he divided his property between them.
தயோ: கநிஷ்ட²: புத்ர: பித்ரே கத²யாமாஸ, ஹே பிதஸ்தவ ஸம்பத்த்யா யமம்’ஸ²ம்’ ப்ராப்ஸ்யாம்யஹம்’ விப⁴ஜ்ய தம்’ தே³ஹி, தத: பிதா நிஜாம்’ ஸம்பத்திம்’ விப⁴ஜ்ய தாப்⁴யாம்’ த³தௌ³|
13 After a few days, the younger son got everything together and journeyed to a distant country, where he squandered his wealth in wild living.
கதிபயாத் காலாத் பரம்’ ஸ கநிஷ்ட²புத்ர: ஸமஸ்தம்’ த⁴நம்’ ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய தூ³ரதே³ஸ²ம்’ க³த்வா து³ஷ்டாசரணேந ஸர்வ்வாம்’ ஸம்பத்திம்’ நாஸ²யாமாஸ|
14 After he had spent all he had, a severe famine swept through that country, and he began to be in need.
தஸ்ய ஸர்வ்வத⁴நே வ்யயம்’ க³தே தத்³தே³ஸே² மஹாது³ர்பி⁴க்ஷம்’ ப³பூ⁴வ, ததஸ்தஸ்ய தை³ந்யத³ஸா² ப⁴விதும் ஆரேபே⁴|
15 So he went and hired himself out to a citizen of that country, who sent him into his fields to feed the pigs.
தத: பரம்’ ஸ க³த்வா தத்³தே³ஸீ²யம்’ க்³ரு’ஹஸ்த²மேகம் ஆஸ்²ரயத; தத: ஸதம்’ ஸூ²கரவ்ரஜம்’ சாரயிதும்’ ப்ராந்தரம்’ ப்ரேஷயாமாஸ|
16 He longed to fill his belly with the pods the pigs were eating, but no one would give him a thing.
கேநாபி தஸ்மை ப⁴க்ஷ்யாதா³நாத் ஸ ஸூ²கரப²லவல்கலேந பிசிண்ட³பூரணாம்’ வவாஞ்ச²|
17 Finally he came to his senses and said, ‘How many of my father’s hired servants have plenty of food? But here I am, starving to death!
ஸே²ஷே ஸ மநஸி சேதநாம்’ ப்ராப்ய கத²யாமாஸ, ஹா மம பிது: ஸமீபே கதி கதி வேதநபு⁴ஜோ தா³ஸா யதே²ஷ்டம்’ ததோதி⁴கஞ்ச ப⁴க்ஷ்யம்’ ப்ராப்நுவந்தி கிந்த்வஹம்’ க்ஷுதா⁴ முமூர்ஷு: |
18 I will get up and go back to my father and say to him, “Father, I have sinned against heaven and against you.
அஹமுத்தா²ய பிது: ஸமீபம்’ க³த்வா கதா²மேதாம்’ வதி³ஷ்யாமி, ஹே பிதர் ஈஸ்²வரஸ்ய தவ ச விருத்³த⁴ம்’ பாபமகரவம்
19 I am no longer worthy to be called your son. Make me like one of your hired servants.”’
தவ புத்ரஇதி விக்²யாதோ ப⁴விதும்’ ந யோக்³யோஸ்மி ச, மாம்’ தவ வைதநிகம்’ தா³ஸம்’ க்ரு’த்வா ஸ்தா²பய|
20 So he got up and went to his father. But while he was still in the distance, his father saw him and was filled with compassion. He ran to his son, embraced him, and kissed him.
பஸ்²சாத் ஸ உத்தா²ய பிது: ஸமீபம்’ ஜகா³ம; ததஸ்தஸ்ய பிதாதிதூ³ரே தம்’ நிரீக்ஷ்ய த³யாஞ்சக்ரே, தா⁴வித்வா தஸ்ய கண்ட²ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தம்’ சுசும்ப³ ச|
21 The son declared, ‘Father, I have sinned against heaven and against you. I am no longer worthy to be called your son.’
ததா³ புத்ர உவாச, ஹே பிதர் ஈஸ்²வரஸ்ய தவ ச விருத்³த⁴ம்’ பாபமகரவம்’, தவ புத்ரஇதி விக்²யாதோ ப⁴விதும்’ ந யோக்³யோஸ்மி ச|
22 But the father said to his servants, ‘Quick! Bring the best robe and put it on him. Put a ring on his finger and sandals on his feet.
கிந்து தஸ்ய பிதா நிஜதா³ஸாந் ஆதி³தே³ஸ², ஸர்வ்வோத்தமவஸ்த்ராண்யாநீய பரிதா⁴பயதைநம்’ ஹஸ்தே சாங்கு³ரீயகம் அர்பயத பாத³யோஸ்²சோபாநஹௌ ஸமர்பயத;
23 Bring the fattened calf and kill it. Let us feast and celebrate.
புஷ்டம்’ கோ³வத்ஸம் ஆநீய மாரயத ச தம்’ பு⁴க்த்வா வயம் ஆநந்தா³ம|
24 For this son of mine was dead and is alive again! He was lost and is found!’ So they began to celebrate.
யதோ மம புத்ரோயம் அம்ரியத புநரஜீவீத்³ ஹாரிதஸ்²ச லப்³தோ⁴பூ⁴த் ததஸ்த ஆநந்தி³தும் ஆரேபி⁴ரே|
25 Meanwhile the older son was in the field, and as he approached the house, he heard music and dancing.
தத்காலே தஸ்ய ஜ்யேஷ்ட²: புத்ர: க்ஷேத்ர ஆஸீத்| அத² ஸ நிவேஸ²நஸ்ய நிகடம்’ ஆக³ச்ச²ந் ந்ரு’த்யாநாம்’ வாத்³யாநாஞ்ச ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ருத்வா
26 So he called one of the servants and asked what was going on.
தா³ஸாநாம் ஏகம் ஆஹூய பப்ரச்ச², கிம்’ காரணமஸ்ய?
27 ‘Your brother has returned,’ he said, ‘and your father has killed the fattened calf, because he has him back safe and sound.’
தத: ஸோவாதீ³த், தவ ப்⁴ராதாக³மத், தவ தாதஸ்²ச தம்’ ஸுஸ²ரீரம்’ ப்ராப்ய புஷ்டம்’ கோ³வத்ஸம்’ மாரிதவாந்|
28 The older son became angry and refused to go in. So his father came out and pleaded with him.
தத: ஸ ப்ரகுப்ய நிவேஸ²நாந்த: ப்ரவேஷ்டும்’ ந ஸம்மேநே; ததஸ்தஸ்ய பிதா ப³ஹிராக³த்ய தம்’ ஸாத⁴யாமாஸ|
29 But he answered his father, ‘Look, all these years I have served you and never disobeyed a commandment of yours. Yet you never gave me even a young goat so I could celebrate with my friends.
தத: ஸ பிதரம்’ ப்ரத்யுவாச, பஸ்²ய தவ காஞ்சித³ப்யாஜ்ஞாம்’ ந விலம்’க்⁴ய ப³ஹூந் வத்ஸராந் அஹம்’ த்வாம்’ ஸேவே ததா²பி மித்ரை: ஸார்த்³த⁴ம் உத்ஸவம்’ கர்த்தும்’ கதா³பி சா²க³மேகமபி மஹ்யம்’ நாத³தா³: ;
30 But when this son of yours returns from squandering your wealth with prostitutes, you kill the fattened calf for him!’
கிந்து தவ ய: புத்ரோ வேஸ்²யாக³மநாதி³பி⁴ஸ்தவ ஸம்பத்திம் அபவ்யயிதவாந் தஸ்மிந்நாக³தமாத்ரே தஸ்யைவ நிமித்தம்’ புஷ்டம்’ கோ³வத்ஸம்’ மாரிதவாந்|
31 ‘Son, you are always with me,’ the father said, ‘and all that is mine is yours.
ததா³ தஸ்ய பிதாவோசத், ஹே புத்ர த்வம்’ ஸர்வ்வதா³ மயா ஸஹாஸி தஸ்மாந் மம யத்³யதா³ஸ்தே தத்ஸர்வ்வம்’ தவ|
32 But it was fitting to celebrate and be glad, because this brother of yours was dead and is alive again; he was lost and is found.’”
கிந்து தவாயம்’ ப்⁴ராதா ம்ரு’த: புநரஜீவீத்³ ஹாரிதஸ்²ச பூ⁴த்வா ப்ராப்தோபூ⁴த், ஏதஸ்மாத் காரணாத்³ உத்ஸவாநந்தௌ³ கர்த்தும் உசிதமஸ்மாகம்|
