< Job 7 >

1 “Is not man consigned to labor on earth? Are not his days like those of a hired hand?
Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
2 Like a slave he longs for shade; like a hireling he waits for his wages.
Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
3 So I am allotted months of futility, and nights of misery are appointed me.
Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
4 When I lie down I think: ‘When will I get up?’ But the night drags on, and I toss and turn until dawn.
Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
5 My flesh is clothed with worms and encrusted with dirt; my skin is cracked and festering.
Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
6 My days are swifter than a weaver’s shuttle; they come to an end without hope.
Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
7 Remember that my life is but a breath. My eyes will never again see happiness.
Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
8 The eye that beholds me will no longer see me. You will look for me, but I will be no more.
Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
9 As a cloud vanishes and is gone, so he who goes down to Sheol does not come back up. (Sheol h7585)
якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)
10 He never returns to his house; his place remembers him no more.
ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
11 Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
12 Am I the sea, or the monster of the deep, that You must keep me under guard?
Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
13 When I think my bed will comfort me and my couch will ease my complaint,
Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
14 then You frighten me with dreams and terrify me with visions,
устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
15 so that I would prefer strangling and death over my life in this body.
свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
16 I loathe my life! I would not live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
17 What is man that You should exalt him, that You should set Your heart upon him,
Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
18 that You attend to him every morning, and test him every moment?
Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
19 Will You never look away from me, or leave me alone to swallow my spittle?
Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
20 If I have sinned, what have I done to You, O watcher of mankind? Why have You made me Your target, so that I am a burden to You?
Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
21 Why do You not pardon my transgression and take away my iniquity? For soon I will lie down in the dust; You will seek me, but I will be no more.”
Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.

< Job 7 >