Job 10
1 “I loathe my own life; I will express my complaint and speak in the bitterness of my soul.
Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.
2 I will say to God: Do not condemn me! Let me know why You prosecute me.
Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.
3 Does it please You to oppress me, to reject the work of Your hands and favor the schemes of the wicked?
Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
4 Do You have eyes of flesh? Do You see as man sees?
Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?
5 Are Your days like those of a mortal, or Your years like those of a man,
Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
6 that You should seek my iniquity and search out my sin—
Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
7 though You know that I am not guilty, and there is no deliverance from Your hand?
Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
8 Your hands shaped me and altogether formed me. Would You now turn and destroy me?
Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!
9 Please remember that You molded me like clay. Would You now return me to dust?
Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
10 Did You not pour me out like milk, and curdle me like cheese?
Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.
11 You clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
12 You have granted me life and loving devotion, and Your care has preserved my spirit.
Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
13 Yet You concealed these things in Your heart, and I know that this was in Your mind:
Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
14 If I sinned, You would take note, and would not acquit me of my iniquity.
Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
15 If I am guilty, woe to me! And even if I am righteous, I cannot lift my head. I am full of shame and aware of my affliction.
Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
16 Should I hold my head high, You would hunt me like a lion, and again display Your power against me.
Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
17 You produce new witnesses against me and multiply Your anger toward me. Hardships assault me in wave after wave.
Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.
18 Why then did You bring me from the womb? Oh, that I had died, and no eye had seen me!
Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
19 If only I had never come to be, but had been carried from the womb to the grave.
Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
20 Are my days not few? Withdraw from me, that I may have a little comfort,
Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,
21 before I go—never to return— to a land of darkness and gloom,
Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
22 to a land of utter darkness, of deep shadow and disorder, where even the light is like darkness.”
En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.
