Acts 20
1 After the tumult had ceased, Paul called the disciples to him, and bade them farewell, and departed, in order to go into Macedonia.
Кала ваздимо пэрэачиля, Павло акхарда сиклярнэн, подрицарда лэн, тунчи розачиляпэ лэнца тай джиля дэ Македония.
2 And when he had gone through those regions, and had exhorted them with many words, he came into Greece.
Кала Павло проджялас авэр пхуя, вов бутэ лавэнца подрицарэлас патякунэн. Тунчи вов авиля дэ Греция
3 And having remained there three months, he determined to return through Macedonia, because a plot had been laid for him by the Jews, as he was about to sail to Syria.
тай просля котэ трин чёна. Кала вов стидэняпэ тэ ладэ пав пане дэ Сирия, иудея камле тэ умарэ лэ. Нэ вов уджянгля пала када тай прылиля дэ гындо тэ рисявэ пав Македония.
4 And Sopater of Berea, and Aristarchus and Secundus of Thessalonica, and Gaius of Derbe, and Timothy and Tychicus and Trophimus, who were Asiatics, accompanied him to Asia.
Лэґа сле Сопатро, Пиррохкоро чяво, Вериятар, фессалоникийцуря Аристархо тай Секундо, Гаий Дервиятар тай Тимофеи, Тихико тай Трофимо Цыкня Азиятар.
5 These went before, and waited for us at Troas.
Вонэ джиле англал и дожутярэнас амэн дэ Троада.
6 But we sailed from Philippi, after the days of unleavened bread, and came to them at Troas in five days, where we remained seven days.
Кала проджиля сырботори, саво акхарэлпэ Биквасно мандро, амэ сле дэ Филиппы. Тунчи лагле котарь пав пане. Проджиля панч дивэ тай амэ дыкхлепэ лэнца дэ Троада. Котэ амэ просле эфта дивэ.
7 And on the first day of the week, when the disciples came together to break bread, Paul discoursed to them, intending to depart on the morrow; and he continued his speech till midnight.
Дэ перво куркэхкоро диво амэ стидэнепэ їтханэ, соб тэ пхагэ мандро. Павло дэдумэлас лэнца. И кади сар вов камля пэ авэр диво тэ джя дэ дром, лэхкири дума зацырдэняпэ ды епашрят.
8 And there were many lamps in the upper room, in which they had met together.
Дэ упралуни цэра, тев амэ стидэнепэ, пхабонас бут лампы.
9 And a certain young man, named Eutychus, was sitting in the window, overpowered with deep sleep: and, as Paul was discoursing a long time, being oppressed with sleep, he fell from the third story, and was taken up dead.
Пэ фэлястра бэшля тэрно мануш пав лавэ Евтихо. Нэ сар Павло бут вряма дэдумэлас, Евтихо засута тай тэлэдэня пэ пхув барэ вучимастар. Кала лэ подлиле, вов сля муло.
10 But Paul went down, and fell upon him, and embracing him, said: Be not troubled, for his life is in him.
Павло змукляпэ тэлэ, пэля упрал пэ тэрнэ манушэ и облиля лэ. — На пэрэджювэн! — пхэнда Павло. — Вов джювдо!
11 And he went up again, and broke bread, and ate; and having conversed a long time, till daylight, he thus departed.
Тунчи подваздэняпэ упрал, пхагля мандро и ачиля тэ ха. Вов дэдумэлас ды дэнзор, ай тунчи джиля дэ дром.
12 And they brought the young man alive, and were not a little comforted.
Тэрнэ ж манушэ отлиджялдэ цэрэ джювдэґа, и всавэрэ фартэ лошавэнас кадэлэсти.
13 And we went on before to the ship, and put to sea for Assos, intending to take Paul on board at that place; for he had so directed, intending to go himself on foot.
Амэ бэшле пэ корабли тай лагле дэ Ассо, камле котарь тэ залэ Павло. Вов еджино кади прыпхэнда, колэсти со камля тэ джя пэза.
14 And when he met us at Assos, we took him on board, and came to Mitylene;
Дэ Ассо вов дыкхляпэ амэнца, амэ лиле лэ пэ корабли тай джиле дэ Митилина.
15 and sailing from that place, we came, on the following day, opposite to Chios; and, on the next day, we arrived at Samos: and after stopping at Trogyllium, we came, on the next day, to Miletus.
Кала амэ отджиле котарь, тунчи пэ авэр диво авиле дэ Хиосо. Проджиля инте екх диво тай авиле дэ Самосо, инте екхэ дивэсти — дэ Милето.
16 For Paul had determined to sail past Ephesus, that he might not spend time in Asia; for he hastened, that, if it were possible for him, he might be in Jerusalem on the day of Pentecost.
Павло прылиля дэ гындо тэ обджя Эфесо, соб тэ на пролиджя бут вряма дэ Цыкни Азия, колэсти со камля сигэдэр тэ авэ дэ Ерусалимо пэ Пандэшахкоро диво.
17 From Miletus he sent to Ephesus, and called the elders of the church.
Милетостар Павло бичалда дэ Эфесо. Вов мангля пхурэдэрэн кхандирятар тэ авэн лэстэ.
18 And when they had come to him, he said to them: You know, from the first day on which I came into Asia, how I have been with you during the whole time,
Кала вонэ авиле, вов пхэнда лэнди: — Тумэ джянэн, сар мэ джювдом катэ тумэндэ всавири вряма англунэ дивэстар, кала авилём дэ Азия.
19 serving the Lord with all lowliness of mind, and with tears, and with trials, which came upon me through the plots of the Jews;
Мэ на слём пхутярдо и ясвэнца теравас бути Раести и на дыкхавас ни пэ всавири грыжа, сави родэнас важ ман иудея.
20 and that I have kept back nothing that was profitable, but have preached to you, and taught you both publicly, and from house to house,
Мэ на умукавас нисо кодэлэстар, со б тэ авэл мишто важ тумэн, пхэнавас Лав тай сикляравас тумэн пэ гаса англа всавэрэн и пав цэрэн.
21 bearing full testimony both to Jews and to Greeks, of the repentance that leads to God, and of the faith that leads to our Lord Jesus Christ.
Мэ допхэнавас иудеенди тай греконэнди, со лэнди трэбуни тэ прыджянэ пэхкоро бэзимо англа Дэвлэ и тэ патя дэ амарэ Рае Исусо.
22 And now, behold, I am going, bound in spirit, to Jerusalem, not knowing what shall befall me there,
Екхатар лиджял ман Фано, тэ джяв дэ Ерусалимо, нэ на джянав, со котэ манца авэла.
23 except that in every city the Holy Spirit testifies to me, saying, That bonds and afflictions await me.
Джянав кацик, со дэ кожно форо Свэнто Фано допхэнэл манди, со дожутярэн котэ баруно тай бари грыжа.
24 But I esteem this a matter of no importance, nor do I hold my life dear to myself, so that I may finish my course with joy, and the ministry that I have received from the Lord Jesus, to bear full testimony to the gospel of the grace of God.
Нэ мэ на тховав цимин пэхкэрэ джювимасти, кацик манди тэ проджя муро дром тай тэ стерэ бути, сави дэня Рай Исусо, тэ розпхэнэ Бахтало Лав пала мищимо Дэвлэхкоро.
25 And now, behold, I know that you all, among whom I have gone preaching the kingdom of God, will see my face no more.
И екхатар мэ джянав, со всавэрэ тумэ, каґа мэ дыкхаваспэ тай розпхэнавас пала Тхагаримо, никала будэр ман на удыкхэна.
26 For this reason I solemnly affirm to you this day, that I am clean from the blood of all men.
Колэсти пхэнав тумэнди авдивэ: кала кось тумэндар мэ на авава вуджило дэ кодэлэ,
27 For I have not shunned to declare to you the whole counsel of God.
колэсти со мэ на гаравдом ни екх лав пала всавири Дэвлэхкири воля.
28 Therefore, take heed to yourselves, and to all the flock over which the Holy Spirit has made you overseers, that you be shepherds to the church of God, which he has purchased with his own blood.
Дыкхэн пала пэстэ и пала всавири кхандири, дэ савя Свэнто Фано тховда тумэн тэ чяравэн отара Дэвлэхкири, сави Вов тинда Пэсти Пэхкэрэ ратэґа тай тэ дыкхэн пала ла.
29 For I know this, that, after my departure, rapacious wolves will enter in among you, who will not spare the flock;
Мэ джянав, со кала уджява, тумэндэ авэна мижэ рува, савэнди на дор отара.
30 and men will arise from among yourselves, speaking perverse things, that they may draw off disciples after them.
И машкар тумэн авэна мануша, савэ чячимо пэрэболдэна дэ хохавимо, соб тэ улиджя сиклярнэн пала пэ.
31 Therefore watch, remembering that for three years, by day and by night, I ceased not to warn every one of you with tears.
Колэсти на совэн! Рапирэн, со мэ трин бэрша ясвэнца, диво тай рят на пэрэачявас тэ дэ годи кожнонэсти тумэндар.
32 And now, brethren, I commend you to God, and to the word of his grace; to Him who is able to build you up, and to give you an inheritance among all the sanctified.
Екхатар мэ отдав тумэн Дэвлэсти тай Лэхкэрэ мищимахкэрэ Лавэсти. И Дэвэл барярэла тумаро патявимо сиклярэла тумэн и дэла тумэнди котор машкар всавэрэн Лэхкэрэн свэнтонэн манушэн.
33 I have coveted no man’s silver, or gold, or apparel.
Мэ никастар на камлём тэ лэ ни рупь, ни совнак, ни їда.
34 You yourselves know that these hands have ministered to my necessities, and to those who were with me.
Тумэ еджинэ джянэн, со мэ пэхкэрэ вастэнца затеравас пэ котор мандро и пэсти и кодэлэнди, ко манца сля.
35 In all things I have taught you by example, that by thus laboring, you ought to support the weak, and to remember the words of the Lord Jesus; for he himself said, It is more blessed to give, than to receive.
Дэ всавэрэ мэ сикававас, со кади и тумэнди трэбуни тэ терэ бути и тэ дэ зор бизоракэрэ манушэнди тай тэ рапирэ Раехкоро Исусохкоро Лав: «Бахтало мануш, саво прылэл, нэ бахталэдэр кодэва мануш, саво дэл».
36 And when he had thus spoken, he kneeled down and prayed with them all.
Кала Павло пхэнда када, вов тэлиля всавэрэнца пэ чянга тай помангляпэ.
37 And they all wept much, and fell on Paul’s neck, and kissed him,
Всавэрэ ровэнас, облэнас Павло тай чюминдэнас лэ.
38 grieving most of all for the word he had spoken, that they would see his face no more. And they conducted him to the ship.
Лэнди сля бибахт лэхкэрэ лавэндар, со на дыкхэна лэ будэр. Тунчи вонэ пролиджялдэ Павло пэ корабли.
