Luke 24
1 But on the first day of the week, at early dawn, they came unto the tomb, bringing the spices which they had prepared.
Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.
2 And they found the stone rolled away from the tomb.
Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.
3 And they entered in, and found not the body of the Lord Jesus.
Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.
4 And it came to pass, while they were perplexed thereabout, behold, two men stood by them in dazzling apparel:
Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.
5 and as they were affrighted and bowed down their faces to the earth, they said unto them, Why seek ye the living among the dead?
Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?
6 He is not here, but is risen: remember how he spake unto you when he was yet in Galilee,
Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,
7 saying that the Son of man must be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again.
duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë”.
8 And they remembered his words,
Dhe ato kujtonin fjalët e tij.
9 and returned from the tomb, and told all these things to the eleven, and to all the rest.
kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.
10 Now they were Mary Magdalene, and Joanna, and Mary the [mother] of James: and the other women with them told these things unto the apostles.
Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.
11 And these words appeared in their sight as idle talk; and they disbelieved them.
Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.
12 But Peter arose, and ran unto the tomb; and stooping and looking in, he seeth the linen cloths by themselves; and he departed to his home, wondering at that which was come to pass.
Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.
13 And behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was threescore furlongs from Jerusalem.
Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.
14 And they communed with each other of all these things which had happened.
Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.
15 And it came to pass, while they communed and questioned together, that Jesus himself drew near, and went with them.
Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.
16 But their eyes were holden that they should not know him.
Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.
17 And he said unto them, What communications are these that ye have one with another, as ye walk? And they stood still, looking sad.
Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?”.
18 And one of them, named Cleopas, answering said unto him, Dost thou alone sojourn in Jerusalem and not know the things which are come to pass there in these days?
Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?”.
19 And he said unto them, What things? And they said unto him, The things concerning Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people:
Dhe ai u tha atyre: “Cilat?”. Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.
20 and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.
21 But we hoped that it was he who should redeem Israel. Yea and besides all this, it is now the third day since these things came to pass.
Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.
22 Moreover certain women of our company amazed us, having been early at the tomb;
Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,
23 and when they found not his body, they came, saying, that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.
dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.
24 And certain of them that were with us went to the tomb, and found it even so as the women had said: but him they saw not.
Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë”.
25 And he said unto them, O foolish men, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken!
Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!
26 Behooved it not the Christ to suffer these things, and to enter into his glory?
Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?”.
27 And beginning from Moses and from all the prophets, he interpreted to them in all the scriptures the things concerning himself.
Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.
28 And they drew nigh unto the village, whither they were going: and he made as though he would go further.
Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.
29 And they constrained him, saying, Abide with us; for it is toward evening, and the day is now far spent. And he went in to abide with them.
Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron”. Edhe ai hyri që të rrijë me ta.
30 And it came to pass, when he had sat down with them to meat, he took the bread and blessed; and breaking [it] he gave to them.
Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.
31 And their eyes were opened, and they knew him; and he vanished out of their sight.
Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.
32 And they said one to another, Was not our heart burning within us, while he spake to us in the way, while he opened to us the scriptures?
Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?”.
33 And they rose up that very hour, and returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and them that were with them,
Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.
34 saying, The Lord is risen indeed, and hath appeared to Simon.
Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit”.
35 And they rehearsed the things [that happened] in the way, and how he was known of them in the breaking of the bread.
Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.
36 And as they spake these things, he himself stood in the midst of them, and saith unto them, Peace [be] unto you.
Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!”.
37 But they were terrified and affrighted, and supposed that they beheld a spirit.
Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.
38 And he said unto them, Why are ye troubled? and wherefore do questionings arise in your heart?
Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?
39 See my hands and my feet, that it is I myself: handle me, and see; for a spirit hath not flesh and bones, as ye behold me having.
Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!”.
40 And when he had said this, he showed them his hands and his feet.
Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.
41 And while they still disbelieved for joy, and wondered, he said unto them, Have ye here anything to eat?
Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?”.
42 And they gave him a piece of a broiled fish.
Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.
43 And he took it, and ate before them.
Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.
44 And he said unto them, These are my words which I spake unto you, while I was yet with you, that all things must needs be fulfilled, which are written in the law of Moses, and the prophets, and the psalms, concerning me.
Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet”.
45 Then opened he their mind, that they might understand the scriptures;
Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,
46 and he said unto them, Thus it is written, that the Christ should suffer, and rise again from the dead the third day;
dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,
47 and that repentance and remission of sins should be preached in his name unto all the nations, beginning from Jerusalem.
dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.
48 Ye are witnesses of these things.
Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.
49 And behold, I send forth the promise of my Father upon you: but tarry ye in the city, until ye be clothed with power from on high.
Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart”.
50 And he led them out until [they were] over against Bethany: and he lifted up his hands, and blessed them.
Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.
51 And it came to pass, while he blessed them, he parted from them, and was carried up into heaven.
Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.
52 And they worshipped him, and returned to Jerusalem with great joy:
Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.
53 and were continually in the temple, blessing God.
Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!
