Ecclesiastes 4
1 Then I returned and saw all the oppressions that are done under the sun: and, behold, the tears of such as were oppressed, and they had no comforter; and on the side of their oppressors there was power; but they had no comforter.
| پس من برگشته، تمامی ظلمهایی را که زیرآفتاب کرده می‌شود، ملاحظه کردم. واینک اشکهای مظلومان و برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود! و زور بطرف جفاکنندگان ایشان بود اما برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود! | ۱ |
2 Wherefore I praised the dead that have been long dead more than the living that are yet alive;
| ومن مردگانی را که قبل از آن مرده بودند، بیشتر اززندگانی که تا بحال زنده‌اند آفرین گفتم. | ۲ |
3 yea, better than them both [did I esteem] him that hath not yet been, who hath not seen the evil work that is done under the sun.
| و کسی را که تا بحال بوجود نیامده است، از هر دو ایشان بهتر دانستم چونکه عمل بد را که زیر آفتاب کرده می‌شود، ندیده است. | ۳ |
4 Then I saw all labor and every skilful work, that for this a man is envied of his neighbor. This also is vanity and a striving after wind.
| و تمامی محنت و هر کامیابی را دیدم که برای انسان باعث حسد از همسایه او می‌باشد. وآن نیز بطالت و در‌پی باد زحمت کشیدن است. | ۴ |
5 The fool foldeth his hands together, and eateth his own flesh.
| مرد کاهل دستهای خود را بر هم نهاده، گوشت خویشتن را می‌خورد. | ۵ |
6 Better is a handful, with quietness, than two handfuls with labor and striving after wind.
| یک کف پر از راحت ازدو کف پر از مشقت و در‌پی باد زحمت کشیدن بهتر است. | ۶ |
7 Then I returned and saw vanity under the sun.
| پس برگشته، بطالت دیگر را زیر آسمان ملاحظه نمودم. | ۷ |
8 There is one that is alone, and he hath not a second; yea, he hath neither son nor brother; yet is there no end of all his labor, neither are his eyes satisfied with riches. For whom then, [saith he], do I labor, and deprive my soul of good? This also is vanity, yea, it is a sore travail.
| یکی هست که ثانی ندارد و او راپسری یا برادری نیست و مشقتش را انتها نی و چشمش نیز از دولت سیر نمی شود. و می‌گوید ازبرای که زحمت کشیده، جان خود را از نیکویی محروم سازم؟ این نیز بطالت و مشقت سخت است. | ۸ |
9 Two are better than one, because they have a good reward for their labor.
| دو از یک بهترند چونکه ایشان را ازمشقتشان اجرت نیکو می‌باشد؛ | ۹ |
10 For if they fall, the one will lift up his fellow; but woe to him that is alone when he falleth, and hath not another to lift him up.
| زیرا اگربیفتند، یکی از آنها رفیق خود را خواهدبرخیزانید. لکن وای بر آن یکی که چون بیفتددیگری نباشد که او را برخیزاند. | ۱۰ |
11 Again, if two lie together, then they have warmth; but how can one be warm [alone]?
| و اگر دو نفرنیز بخوابند، گرم خواهند شد اما یک نفر چگونه گرم شود. | ۱۱ |
12 And if a man prevail against him that is alone, two shall withstand him; and a threefold cord is not quickly broken.
| و اگر کسی بر یکی از ایشان حمله آورد، هر دو با او مقاومت خواهند نمود. وریسمان سه لا بزودی گسیخته نمی شود. | ۱۲ |
13 Better is a poor and wise youth than an old and foolish king, who knoweth not how to receive admonition any more.
| جوان فقیر و حکیم از پادشاه پیر و خرف که پذیرفتن نصیحت را دیگر نمی داند بهتر است. | ۱۳ |
14 For out of prison he came forth to be king; yea, even in his kingdom he was born poor.
| زیرا که او از زندان به پادشاهی بیرون می‌آید وآنکه به پادشاهی مولود شده است فقیر می‌گردد. | ۱۴ |
15 I saw all the living that walk under the sun, that they were with the youth, the second, that stood up in his stead.
| دیدم که تمامی زندگانی که زیر آسمان راه می‌روند، بطرف آن پسر دوم که بجای او برخیزد، می‌شوند. | ۱۵ |
16 There was no end of all the people, even of all them over whom he was: yet they that come after shall not rejoice in him. Surely this also is vanity and a striving after wind.
| و تمامی قوم یعنی همه کسانی را که او بر ایشان حاکم شود انتها نیست. لیکن اعقاب ایشان به او رغبت ندارند. به درستی که این نیزبطالت و در‌پی باد زحمت کشیدن است. | ۱۶ |
