Mark 11
1 When they came near to Jerusalem, to Bethsphage and Bethany, at the Mount of Olives, he sent two of his disciples
അനന്തരം തേഷു യിരൂശാലമഃ സമീപസ്ഥയോ ർബൈത്ഫഗീബൈഥനീയപുരയോരന്തികസ്ഥം ജൈതുനനാമാദ്രിമാഗതേഷു യീശുഃ പ്രേഷണകാലേ ദ്വൗ ശിഷ്യാവിദം വാക്യം ജഗാദ,
2 and said to them, “Go your way into the village that is opposite you. Immediately as you enter into it, you will find a young donkey tied, on which no one has sat. Untie him and bring him.
യുവാമമും സമ്മുഖസ്ഥം ഗ്രാമം യാതം, തത്ര പ്രവിശ്യ യോ നരം നാവഹത് തം ഗർദ്ദഭശാവകം ദ്രക്ഷ്യഥസ്തം മോചയിത്വാനയതം|
3 If anyone asks you, ‘Why are you doing this?’ say, ‘The Lord needs him;’ and immediately he will send him back here.”
കിന്തു യുവാം കർമ്മേദം കുതഃ കുരുഥഃ? കഥാമിമാം യദി കോപി പൃച്ഛതി തർഹി പ്രഭോരത്ര പ്രയോജനമസ്തീതി കഥിതേ സ ശീഘ്രം തമത്ര പ്രേഷയിഷ്യതി|
4 They went away, and found a young donkey tied at the door outside in the open street, and they untied him.
തതസ്തൗ ഗത്വാ ദ്വിമാർഗമേലനേ കസ്യചിദ് ദ്വാരസ്യ പാർശ്വേ തം ഗർദ്ദഭശാവകം പ്രാപ്യ മോചയതഃ,
5 Some of those who stood there asked them, “What are you doing, untying the young donkey?”
ഏതർഹി തത്രോപസ്ഥിതലോകാനാം കശ്ചിദ് അപൃച്ഛത്, ഗർദ്ദഭശിശും കുതോ മോചയഥഃ?
6 They said to them just as Jesus had said, and they let them go.
തദാ യീശോരാജ്ഞാനുസാരേണ തേഭ്യഃ പ്രത്യുദിതേ തത്ക്ഷണം തമാദാതും തേഽനുജജ്ഞുഃ|
7 They brought the young donkey to Jesus and threw their garments on it, and Jesus sat on it.
അഥ തൗ യീശോഃ സന്നിധിം ഗർദ്ദഭശിശുമ് ആനീയ തദുപരി സ്വവസ്ത്രാണി പാതയാമാസതുഃ; തതഃ സ തദുപരി സമുപവിഷ്ടഃ|
8 Many spread their garments on the way, and others were cutting down branches from the trees and spreading them on the road.
തദാനേകേ പഥി സ്വവാസാംസി പാതയാമാസുഃ, പരൈശ്ച തരുശാഖാശ്ഛിതവാ മാർഗേ വികീർണാഃ|
9 Those who went in front and those who followed cried out, “Hosanna! Blessed is he who comes in the name of the Lord!
അപരഞ്ച പശ്ചാദ്ഗാമിനോഽഗ്രഗാമിനശ്ച സർവ്വേ ജനാ ഉചൈഃസ്വരേണ വക്തുമാരേഭിരേ, ജയ ജയ യഃ പരമേശ്വരസ്യ നാമ്നാഗച്ഛതി സ ധന്യ ഇതി|
10 Blessed is the kingdom of our father David that is coming in the name of the Lord! Hosanna in the highest!”
തഥാസ്മാകമം പൂർവ്വപുരുഷസ്യ ദായൂദോ യദ്രാജ്യം പരമേശ്വരനാമ്നായാതി തദപി ധന്യം, സർവ്വസ്മാദുച്ഛ്രായേ സ്വർഗേ ഈശ്വരസ്യ ജയോ ഭവേത്|
11 Jesus entered into the temple in Jerusalem. When he had looked around at everything, it being now evening, he went out to Bethany with the twelve.
ഇത്ഥം യീശു ര്യിരൂശാലമി മന്ദിരം പ്രവിശ്യ ചതുർദിക്സ്ഥാനി സർവ്വാണി വസ്തൂനി ദൃഷ്ടവാൻ; അഥ സായംകാല ഉപസ്ഥിതേ ദ്വാദശശിഷ്യസഹിതോ ബൈഥനിയം ജഗാമ|
12 The next day, when they had come out from Bethany, he was hungry.
അപരേഹനി ബൈഥനിയാദ് ആഗമനസമയേ ക്ഷുധാർത്തോ ബഭൂവ|
13 Seeing a fig tree afar off having leaves, he came to see if perhaps he might find anything on it. When he came to it, he found nothing but leaves, for it was not the season for figs.
തതോ ദൂരേ സപത്രമുഡുമ്ബരപാദപം വിലോക്യ തത്ര കിഞ്ചിത് ഫലം പ്രാപ്തും തസ്യ സന്നികൃഷ്ടം യയൗ, തദാനീം ഫലപാതനസ്യ സമയോ നാഗച്ഛതി| തതസ്തത്രോപസ്ഥിതഃ പത്രാണി വിനാ കിമപ്യപരം ന പ്രാപ്യ സ കഥിതവാൻ,
14 Jesus told it, "May no one eat fruit from you again for the age (aiōn g165)!" And his disciples heard it.
അദ്യാരഭ്യ കോപി മാനവസ്ത്വത്തഃ ഫലം ന ഭുഞ്ജീത; ഇമാം കഥാം തസ്യ ശിഷ്യാഃ ശുശ്രുവുഃ| (aiōn g165)
15 They came to Jerusalem, and Jesus entered into the temple and began to throw out those who sold and those who bought in the temple, and overthrew the money changers’ tables and the seats of those who sold the doves.
തദനന്തരം തേഷു യിരൂശാലമമായാതേഷു യീശു ർമന്ദിരം ഗത്വാ തത്രസ്ഥാനാം ബണിജാം മുദ്രാസനാനി പാരാവതവിക്രേതൃണാമ് ആസനാനി ച ന്യുബ്ജയാഞ്ചകാര സർവ്വാൻ ക്രേതൃൻ വിക്രേതൃംശ്ച ബഹിശ്ചകാര|
16 He would not allow anyone to carry a container through the temple.
അപരം മന്ദിരമധ്യേന കിമപി പാത്രം വോഢും സർവ്വജനം നിവാരയാമാസ|
17 He taught, saying to them, “Is not it written, ‘My house will be called a house of prayer for all the nations’? But you have made it a den of robbers!”
ലോകാനുപദിശൻ ജഗാദ, മമ ഗൃഹം സർവ്വജാതീയാനാം പ്രാർഥനാഗൃഹമ് ഇതി നാമ്നാ പ്രഥിതം ഭവിഷ്യതി ഏതത് കിം ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം നാസ്തി? കിന്തു യൂയം തദേവ ചോരാണാം ഗഹ്വരം കുരുഥ|
18 The chief priests and the scribes heard it, and sought how they might destroy him. For they feared him, because all the multitude was astonished at his teaching.
ഇമാം വാണീം ശ്രുത്വാധ്യാപകാഃ പ്രധാനയാജകാശ്ച തം യഥാ നാശയിതും ശക്നുവന്തി തഥോപായം മൃഗയാമാസുഃ, കിന്തു തസ്യോപദേശാത് സർവ്വേ ലോകാ വിസ്മയം ഗതാ അതസ്തേ തസ്മാദ് ബിഭ്യുഃ|
19 When evening came, he went out of the city.
അഥ സായംസമയ ഉപസ്ഥിതേ യീശുർനഗരാദ് ബഹിർവവ്രാജ|
20 As they passed by in the morning, they saw the fig tree withered away from the roots.
അനന്തരം പ്രാതഃകാലേ തേ തേന മാർഗേണ ഗച്ഛന്തസ്തമുഡുമ്ബരമഹീരുഹം സമൂലം ശുഷ്കം ദദൃശുഃ|
21 Peter, remembering, said to him, “Rabbi, look! The fig tree which you cursed has withered away.”
തതഃ പിതരഃ പൂർവ്വവാക്യം സ്മരൻ യീശും ബഭാഷം, ഹേ ഗുരോ പശ്യതു യ ഉഡുമ്ബരവിടപീ ഭവതാ ശപ്തഃ സ ശുഷ്കോ ബഭൂവ|
22 Jesus answered them, “Have faith in God.
തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, യൂയമീശ്വരേ വിശ്വസിത|
23 For most certainly I tell you, whoever may tell this mountain, ‘Be taken up and cast into the sea,’ and does not doubt in his heart, but believes that what he says is happening, he shall have whatever he says.
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി കോപി യദ്യേതദ്ഗിരിം വദതി, ത്വമുത്ഥായ ഗത്വാ ജലധൗ പത, പ്രോക്തമിദം വാക്യമവശ്യം ഘടിഷ്യതേ, മനസാ കിമപി ന സന്ദിഹ്യ ചേദിദം വിശ്വസേത് തർഹി തസ്യ വാക്യാനുസാരേണ തദ് ഘടിഷ്യതേ|
24 Therefore I tell you, all things whatever you pray and ask for, believe that you have received them, and you shall have them.
അതോ ഹേതോരഹം യുഷ്മാൻ വച്മി, പ്രാർഥനാകാലേ യദ്യദാകാംക്ഷിഷ്യധ്വേ തത്തദവശ്യം പ്രാപ്സ്യഥ, ഇത്ഥം വിശ്വസിത, തതഃ പ്രാപ്സ്യഥ|
25 Whenever you stand praying, forgive, if you have anything against anyone; so that your Father, who is in heaven, may also forgive you your transgressions.
അപരഞ്ച യുഷ്മാസു പ്രാർഥയിതും സമുത്ഥിതേഷു യദി കോപി യുഷ്മാകമ് അപരാധീ തിഷ്ഠതി, തർഹി തം ക്ഷമധ്വം, തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാപി യുഷ്മാകമാഗാംമി ക്ഷമിഷ്യതേ|
26 But if you do not forgive, neither will your Father in heaven forgive your transgressions.”
കിന്തു യദി ന ക്ഷമധ്വേ തർഹി വഃ സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാപി യുഷ്മാകമാഗാംസി ന ക്ഷമിഷ്യതേ|
27 They came again to Jerusalem, and as he was walking in the temple, the chief priests, the scribes, and the elders came to him,
അനന്തരം തേ പുന ര്യിരൂശാലമം പ്രവിവിശുഃ, യീശു ര്യദാ മധ്യേമന്ദിരമ് ഇതസ്തതോ ഗച്ഛതി, തദാനീം പ്രധാനയാജകാ ഉപാധ്യായാഃ പ്രാഞ്ചശ്ച തദന്തികമേത്യ കഥാമിമാം പപ്രച്ഛുഃ,
28 and they began saying to him, “By what authority do you do these things? Or who gave you this authority to do these things?”
ത്വം കേനാദേശേന കർമ്മാണ്യേതാനി കരോഷി? തഥൈതാനി കർമ്മാണി കർത്താം കേനാദിഷ്ടോസി?
29 Jesus said to them, “I will ask you one question. Answer me, and I will tell you by what authority I do these things.
തതോ യീശുഃ പ്രതിഗദിതവാൻ അഹമപി യുഷ്മാൻ ഏകകഥാം പൃച്ഛാമി, യദി യൂയം തസ്യാ ഉത്തരം കുരുഥ, തർഹി കയാജ്ഞയാഹം കർമ്മാണ്യേതാനി കരോമി തദ് യുഷ്മഭ്യം കഥയിഷ്യാമി|
30 The baptism of John—was it from heaven, or from men? Answer me.”
യോഹനോ മജ്ജനമ് ഈശ്വരാത് ജാതം കിം മാനവാത്? തന്മഹ്യം കഥയത|
31 They reasoned with themselves, saying, “If we should say, ‘From heaven;’ he will say, ‘Why then did you not believe him?’
തേ പരസ്പരം വിവേക്തും പ്രാരേഭിരേ, തദ് ഈശ്വരാദ് ബഭൂവേതി ചേദ് വദാമസ്തർഹി കുതസ്തം ന പ്രത്യൈത? കഥമേതാം കഥയിഷ്യതി|
32 If we should say, ‘From men’”—they feared the people, for all held John to really be a prophet.
മാനവാദ് അഭവദിതി ചേദ് വദാമസ്തർഹി ലോകേഭ്യോ ഭയമസ്തി യതോ ഹേതോഃ സർവ്വേ യോഹനം സത്യം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം മന്യന്തേ|
33 They answered Jesus, “We do not know.” Jesus said to them, “Neither will I tell you by what authority I do these things.”
അതഏവ തേ യീശും പ്രത്യവാദിഷു ർവയം തദ് വക്തും ന ശക്നുമഃ| യീശുരുവാച, തർഹി യേനാദേശേന കർമ്മാണ്യേതാനി കരോമി, അഹമപി യുഷ്മഭ്യം തന്ന കഥയിഷ്യാമി|
