Job 30
1 But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.
2 Yea, the strength of their hands, to what should it profit me? Men in whom ripe age is perished.
Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?
3 They are gaunt with want and famine. They gnaw the dry ground in the gloom of waste and desolation.
Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.
4 They pluck mallows by the bushes, and the roots of the juniper are their food.
Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.
5 They are driven forth from the midst of men. They cry out after them as after a thief,
Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;
6 so that they dwell in frightful valleys, in holes of the earth and of the rocks.
Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.
7 Among the bushes they bray, under the nettles they are gathered together.
Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.
8 They are sons of fools, yea, sons of base men. They were scourged out of the land.
[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.
9 And now I have become their song, Yea, I am a byword to them.
Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.
10 They abhor me. They stand aloof from me, and do not spare to spit in my face.
Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.
11 For he has loosed his cord, and afflicted me. And they have cast off the bridle before me.
A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.
12 Upon my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet, and they cast up against me their ways of destruction.
Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.
13 They mar my path. They set forward my calamity, even men who have no helper.
Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.
14 As through a wide breach they come. In the midst of the ruin they roll themselves upon me.
Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].
15 Terrors are turned upon me. They chase my honor as the wind, and my welfare is passed away as a cloud.
Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.
16 And now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold upon me.
A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;
17 In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.
18 By the great force my garment is disfigured. It binds me about as the collar of my coat.
Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.
19 He has cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.
20 I cry to thee, and thou do not answer me. I stand up, and thou gaze at me.
Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.
21 Thou have turned to be cruel to me. With the might of thy hand thou persecute me.
Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.
22 Thou lift me up to the wind. Thou cause me to ride upon it, and thou disintegrate me in the storm.
Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.
23 For I know that thou will bring me to death, and to the house appointed for all living.
Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.
24 However does not a man stretch out the hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.
25 Did I not weep for him who was in trouble? Was not my soul grieved for the needy?
Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?
26 When I looked for good, then evil came. And when I waited for light, there came darkness.
Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.
27 My heart is troubled, and does not rest. Days of affliction have come upon me.
Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.
28 I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.
30 My skin is black, and falls from me. And my bones are burned with heat.
Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.
31 Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.
Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.
