Job 14
1 Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.
Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
2 He comes forth like a flower, and is cut down. He too flees as a shadow, and does not continue.
Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
3 And do thou open thine eyes upon such a one, and bring me into judgment with thee?
Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
4 Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.
Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
5 Seeing his days are determined, the number of his months is with thee, and thou have appointed his bounds that he cannot pass,
Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
6 look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.
Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
7 For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that the tender branch of it will not cease.
Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
8 Though the root of it grows old in the earth, and the trunk of it dies in the ground,
Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
9 yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.
Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
10 But man dies, and is laid low. Yea, man gives up the spirit, and where is he?
Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
11 As the waters fail from the sea, and the river wastes away and dries up,
Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
12 so man lies down and does not rise. Till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.
Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
13 O that thou would hide me in Sheol, that thou would keep me secret, until thy wrath be past, that thou would appoint for me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
14 If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare I would wait till my release should come.
Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
15 Thou would call, and I would answer thee. Thou would have a desire to the work of thy hands.
Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
16 But now thou number my steps. Do thou not watch over my sin?
Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
17 My transgression is sealed up in a bag, and thou fasten up my iniquity.
Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
18 But the falling mountain comes to nothing, and the rock is removed out of its place.
Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
19 The waters wear the stones. The overflowings of it wash away the dust of the earth. So thou destroy the hope of man.
Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
20 Thou prevail forever against him, and he passes. Thou change his countenance, and send him away.
Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
21 His sons come to honor, and he does not know it, and they are brought low, but he does not perceive it of them.
Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
22 But his flesh upon him has pain, and his soul within him mourns.
Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
