Job 14

1 Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.

۱ قلیل الایام و پر از زحمات است.

2 He comes forth like a flower, and is cut down. He too flees as a shadow, and does not continue.

۲ مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند.

3 And do thou open thine eyes upon such a one, and bring me into judgment with thee?

۳ و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟

4 Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.

۴ کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست.

5 Seeing his days are determined, the number of his months is with thee, and thou have appointed his bounds that he cannot pass,

۵ چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود.

6 look away from him, that he may rest, till he shall accomplish, as a hireling, his day.

۶ از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند.

7 For there is hope of a tree, if it is cut down, that it will sprout again, and that the tender branch of it will not cease.

۷ «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد.

8 Though the root of it grows old in the earth, and the trunk of it dies in the ground,

۸ اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد.

9 yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a plant.

۹ لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد.

10 But man dies, and is laid low. Yea, man gives up the spirit, and where is he?

۱۰ اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟

11 As the waters fail from the sea, and the river wastes away and dries up,

۱۱ چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد.

12 so man lies down and does not rise. Till the heavens be no more, they shall not awake, nor be roused out of their sleep.

۱۲ همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید.

13 O that thou would hide me in Sheol, that thou would keep me secret, until thy wrath be past, that thou would appoint for me a set time, and remember me! (Sheol h7585)

۱۳ کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585)

14 If a man dies, shall he live again? All the days of my warfare I would wait till my release should come.

۱۴ اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد.

15 Thou would call, and I would answer thee. Thou would have a desire to the work of thy hands.

۱۵ تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد.

16 But now thou number my steps. Do thou not watch over my sin?

۱۶ اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟

17 My transgression is sealed up in a bag, and thou fasten up my iniquity.

۱۷ معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای.

18 But the falling mountain comes to nothing, and the rock is removed out of its place.

۱۸ به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد.

19 The waters wear the stones. The overflowings of it wash away the dust of the earth. So thou destroy the hope of man.

۱۹ آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی،

20 Thou prevail forever against him, and he passes. Thou change his countenance, and send him away.

۲۰ بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی.

21 His sons come to honor, and he does not know it, and they are brought low, but he does not perceive it of them.

۲۱ پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد.

22 But his flesh upon him has pain, and his soul within him mourns.

۲۲ برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.»