1 Corinthians 13
1 If I speak with the tongues of men and of agents, but have not love, I have become sounding brass, or a clashing cymbal.
Мән әгәрдә бу дуниядики кишиләр сөзләватқан һәр хил тиллар һәтта пәриштиләрниң тиллири биләнму сөзләләйдиған болсамму, бирақ мән меһир-муһәббәтсиз болсам, у чағда мән пәқәт бир «даң-даң» қилидиған мис даң, бир «чаң-чаң» қилидиған чаң болуп қалимән, халас.
2 And if I have prophecy, and know all mysteries and all knowledge, and if I have all faith so as to remove mountains, and have not love, I am nothing.
Әгәр мән пәйғәмбәрлик қилалисам, барлиқ сирлар, барлиқ билимләрни чүшинип болған болсамму, һәм шуниң билән бир вақитта тағларни йөткәлигидәк толуқ ишәштә болсамму, амма мәндә меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мән һеч нәрсә болмиған болимән.
3 And if I dole out all things possessed by me, and if I deliver my body so that I may be burned, and have not love, I benefit nothing.
Әгәр барлиқ мал-мүлкүмни сәдиқигә атап һәм тенимни [Худаниң йолида] қурбанлиқ сүпитидә көйдүрүлүшкә сунған тәғдирдиму, амма мәндә йәнила меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мениң һеч қандақ пайдам йоқ болған болиду.
4 Love is patient and is kind. Love does not envy. Love does not brag, and is not puffed up.
Муһәббәт сәвир-тақәтлик болуш һәм меһриванлиқтур; Муһәббәт һәсәтхорлуқ қилмайду: Муһәббәт өзини махтимайду, Тәкәббурлуқ қилмайду,
5 It does not behave improperly, does not seek the things of itself, is not made sharp, does not contemplate evil,
Номуссизлиқ қилмайду, Өз мәнпәәтини көзләп жүрмәйду, Териктүрүлмәйду, Көңлидә өчмәнлик сақлимайду;
6 does not rejoice in wrong but rejoices in the truth,
Һәққанийсизлиқтин хошал болмайду, Бәлки әмәлийәттин, һәқиқәттин хошал болиду;
7 covers all things, believes all things, hopes all things, endures all things.
һәммә ишта қосиғи кәңлик қилиду, һәммигә йүзлинип [Худаға] ишиниду, һәммә ишқа үмид бағлайду, һәммигә чидайду.
8 Love never fails. But whether prophecies, they will be abolished, whether tongues, they will cease, whether knowledge, it will be abolished.
Меһир-муһәббәт һәргиз ахирлашмайду. Бешарәтләр болса, карға кәлмәйду: «намәлум тиллар» болса, түгәйду: [мөҗизилик] билимләрму карға кәлмәйду.
9 But we know in part, and we prophesy in part,
Чүнки бизниң билидиғанлиримиз қисмән, бешарәт беридиғанлиримиз қисмән;
10 but when the perfect comes, then what is in part will be abolished.
лекин мукәммәллик кәлгәндә, қисмәнлик йоқилиду.
11 When I was a child, I spoke as a child, I understood as a child, I reasoned as a child, but when I became a man, I abolished the childish things.
Мән кичигимдә балиларчә сөзлидим, балиларчә ойлидим, балиларчә һесаплидим; чоң болғинимда, мән балилиқни ташлидим.
12 For now we see by polished metal, in dimness, but then face to face. Now I know in part, but then I will know just as also I was known.
Чүнки биз һазир бир тутуқ деризидин мүҗмәл һалда көримиз, лекин шу чағда йүзму-йүз көримиз: Һазир мән қисмән тонуймән, шу чағда мән [Худа] мени тонуп келиватқандәк тонуймән.
13 And now remain faith, hope, love, these three, but the greater of these is love.
Һазир ишәш, үмүт, меһир-муһәббәттин ибарәт бу үч нәрсә турупту; булардин әң үстүн туридиғини меһир-муһәббәттур.
