Psalmen 106

1 Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

Halleluja! Danket dem HERRN; denn er ist freundlich, und seine Güte währet ewiglich.

2 Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?

Wer kann die großen Taten des HERRN ausreden und alle seine löblichen Werke preisen?

3 Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.

Wohl denen, die das Gebot halten und tun immerdar recht!

4 Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;

HERR, gedenke mein nach der Gnade, die du dem Volk verheißen hast; beweise uns deine Hilfe,

5 Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.

daß wir sehen mögen die Wohlfahrt deiner Auserwählten und uns freuen, daß es deinem Volk wohl geht, und uns rühmen mit deinem Erbteil.

6 Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.

Wir haben gesündigt samt unsern Vätern; wir haben mißgehandelt und sind gottlos gewesen.

7 Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.

Unsre Väter in Ägypten wollten deine Wunder nicht verstehen; sie gedachten nicht an deine große Güte und waren ungehorsam am Meer, am Schilfmeer.

8 Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.

Er half ihnen aber um seines Namens willen, daß er seine Macht bewiese.

9 En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.

Und er schalt das Schilfmeer: da ward's trocken, und führte sie durch die Tiefen wie in einer Wüste

10 En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.

und half ihnen von der Hand des, der sie haßte, und erlöste sie von der Hand des Feindes;

11 En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.

und die Wasser ersäuften ihre Widersacher, daß nicht einer übrig blieb.

12 Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.

Da glaubten sie an seine Worte und sangen sein Lob.

13 Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.

Aber sie vergaßen bald seiner Werke; sie warteten nicht auf seinen Rat.

14 Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.

Und sie wurden lüstern in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde.

15 Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.

Er aber gab ihnen ihre Bitte und sandte ihnen genug, bis ihnen davor ekelte.

16 En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.

Und sie empörten sich wider Mose im Lager, wider Aaron, den Heiligen des HERRN.

17 De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.

Die Erde tat sich auf und verschlang Dathan und deckte zu die Rotte Abirams,

18 En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.

und Feuer ward unter ihrer Rotte angezündet, die Flamme verbrannte die Gottlosen.

19 Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.

Sie machten ein Kalb am Horeb und beteten an das gegossene Bild

20 En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.

und verwandelten ihre Ehre in ein Gleichnis eines Ochsen, der Gras frißt.

21 Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;

Sie vergaßen Gottes, ihres Heilands, der so große Dinge in Ägypten getan hatte,

22 Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.

Wunder im Lande Hams und schreckliche Werke am Schilfmeer.

23 Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.

Und er sprach, er wolle sie vertilgen, wo nicht Mose, sein Auserwählter, in den Riß getreten wäre vor ihm, seinen Grimm abzuwenden, auf daß er sie nicht gar verderbte.

24 Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.

und sie verachteten das liebe Land, sie glaubten seinem Wort nicht

25 Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.

und murrten in ihren Hütten; sie gehorchten der Stimme des HERRN nicht.

26 Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;

Und er hob auf seine Hand wider sie, daß er sie niederschlüge in der Wüste

27 En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.

und würfe ihren Samen unter die Heiden und zerstreute sie in die Länder.

28 Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.

Und sie hingen sich an den Baal-Peor und aßen von den Opfern der toten Götzen

29 En zij hebben den HEERE tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.

und erzürnten ihn mit ihrem Tun; da brach auch die Plage unter sie.

30 Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.

Da trat Pinehas herzu und schlichtete die Sache; da ward der Plage gesteuert.

31 En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.

Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit für und für ewiglich.

32 Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.

Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und Mose ging es übel um ihretwillen.

33 Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.

Denn sie betrübten ihm sein Herz, daß ihm etliche Worte entfuhren.

34 Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;

Auch vertilgten sie die Völker nicht, wie sie doch der HERR geheißen hatte;

35 Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.

sondern sie mengten sich unter die Heiden und lernten derselben Werke

36 En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.

und dienten ihren Götzen; die wurden ihnen zum Fallstrick.

37 Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.

Und sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den Teufeln

38 En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.

und vergossen unschuldig Blut, das Blut ihrer Söhne und ihrer Töchter, die sie opferten den Götzen Kanaans, daß das Land mit Blutschulden befleckt ward;

39 En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.

und verunreinigten sich mit ihren Werken und wurden abgöttisch mit ihrem Tun.

40 Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

Da ergrimmte der Zorn des HERRN über sein Volk, und er gewann einen Greuel an seinem Erbe

41 En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.

und gab sie in die Hände der Heiden, daß über sie herrschten, die ihnen gram waren.

42 En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.

Und ihre Feinde ängsteten sie; und sie wurden gedemütigt unter ihre Hände.

43 Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

Er errettete sie oftmals; aber sie erzürnten ihn mit ihrem Vornehmen und wurden wenig um ihrer Missetat willen.

44 Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

Und er sah ihre Not an, da er ihre Klage hörte,

45 En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

und gedachte an seinen Bund, den er mit ihnen gemacht hatte; und es reute ihn nach seiner großen Güte,

46 Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.

und er ließ sie zur Barmherzigkeit kommen vor allen, die sie gefangen hatten.

47 Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

Hilf uns, HERR, unser Gott, und bringe uns zusammen aus den Heiden, daß wir danken deinem heiligen Namen und rühmen dein Lob.

48 Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!

Gelobet sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk spreche: Amen, halleluja!