Job 16

1 Maar Job antwoordde en zeide:

Job svarade, och sade:

2 Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

Jag hafver sådana ofta hört; I ären alle arme hugsvalare.

3 Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

När vilja dock dessa lösa ord hafva en ända? Eller hvad fattas dig, att du så svarar?

4 Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

Jag kunde ock väl tala såsom I; jag ville att edor själ vore i mine själs stad; jag ville ock finna ord emot eder, och så rista mitt hufvud öfver eder.

5 Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

Jag ville styrka eder med munnen, och tala af sinnet med mina läppar.

6 Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

Men om jag än talar, så skonar min svede mig dock intet; låter jag ock blifvat, så går han dock intet ifrå mig.

7 Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

Men nu gör han mig vedermödo, och förstörer all min ledamot.

8 Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

Han hafver mig gjort skrynkotan, och vittnar emot mig; och min motståndare hafver sig upp emot mig, och svarar emot mig.

9 Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

Hans vrede sliter mig, och den som är mig vred, biter samman tänderna öfver mig; min motståndare ser hvasst med sin ögon på mig.

10 Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

De gapa med sin mun emot mig, och hafva hånliga slagit mig vid mitt kindben; de hafva tillhopa släckt sin harm på mig.

11 God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

Gud hafver öfvergifvit mig dem orättfärdiga, och låtit mig komma i de ogudaktigas händer.

12 Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

Jag var rik, men han hafver mig gjort till intet; han hafver tagit mig vid halsen, och sönderslitit mig, och uppsatt mig sig till ett mål.

13 Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

Han hafver kringhvärft mig med sina skyttor; han hafver sargat mina njurar, och intet skonat; han hafver utgjutit min galla på jordena.

14 Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

Han hafver gjort mig ett sår öfver det andra; han hafver öfverfallit mig såsom en kämpe.

15 Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

Jag hafver sömmat en säck på mina hud, och hafver lagt mitt horn i mull.

16 Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

Mitt ansigte är svullet af gråt, och min ögonlock äro vorden mörk;

17 Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

Ändock att ingen orättfärdighet är i mine hand, och min bön är ren.

18 O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

Ack jord! öfvertäck icke mitt blod, och mitt rop hafve intet rum.

19 Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

Och si nu, mitt vittne är i himmelen, och den mig känner är i höjdene.

20 Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

Mine vänner äro mine begabbare; mitt öga fäller tårar till Gud.

21 Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

Om en man kunde gå till rätta med Gud, såsom menniskors barn med sin nästa.

22 Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

Men de förelagda år äro komne; och jag går den vägen bort, den jag aldrig igen kommer.