Job 34
1 Verder antwoordde Elihu, en zeide:
Och Elihu svarade, och sade:
2 Hoort, gij wijzen, mijn woorden, en gij verstandigen, neigt de oren naar mij.
Hörer, I vise, mitt tal, och I förståndige, akter på mig;
3 Want het oor proeft de woorden, gelijk het gehemelte de spijze smaakt.
Ty örat pröfvar talet, och munnen smakar maten.
4 Laat ons kiezen voor ons, wat recht is; laat ons kennen onder ons wat goed is.
Låt oss utvälja en dom, att vi måge emellan oss känna hvad godt är.
5 Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtvaardig, en God heeft mijn recht weggenomen.
Ty Job hafver sagt: Jag är rättfärdig, och Gud hafver förvägrat mig min rätt.
6 Ik moet liegen in mijn recht; mijn pijl is smartelijk zonder overtreding.
Jag måste ljuga, om jag än rätt hade; jag varder plågad af min skott, om jag än det intet förskyllat hade.
7 Wat man is er, gelijk Job? Hij drinkt de bespotting in als water;
Ho är en sådana, som Job; som gabberi dricker såsom vatten,
8 En gaat over weg in gezelschap met de werkers der ongerechtigheid, en wandelt met goddeloze lieden.
Och går på vägenom med illgerningsmän, så att han vandrar med ogudaktiga män?
9 Want hij heeft gezegd: Het baat een man niet, als hij welbehagen heeft aan God.
Ty han hafver sagt: Om än någor rätt färdig vore, så gäller han dock intet när Gudi.
10 Daarom, gij, lieden van verstand, hoort naar mij: Verre zij God van goddeloosheid, en de Almachtige van onrecht!
Hörer mig, I vise män: Bort det, att Gud skulle vara ogudaktig, och den Allsmägtige orättvis;
11 Want naar het werk des mensen vergeldt Hij hem, en naar eens ieders weg doet Hij het hem vinden.
Utan han lönar menniskone, efter som hon hafver förtjent; och drabbar uppå hvar och en efter hans gerningar.
12 Ook waarlijk, God handelt niet goddelooslijk, en de Almachtige verkeert het recht niet.
Utan tvifvel, Gud fördömer ingen med orätt, och den Allsmägtige böjer icke rätten.
13 Wie heeft Hem gesteld over de aarde, en wie heeft de ganse wereld geschikt?
Ho hafver skickat det uppå jordene är, och ho hafver satt hela jordenes krets?
14 Indien Hij Zijn hart tegen hem zette, Zijn geest en Zijn adem zou Hij tot Zich vergaderen;
Om han det toge sig före, kunde han allas anda och lif till sig samla;
15 Alle vlees zou tegelijk den geest geven, en de mens zou tot stof wederkeren.
Allt kött vorde tillhopa förgåendes, och menniskan vorde åter till asko igen.
16 Zo er dan verstand bij u is, hoor dit; neig de oren tot de stem mijner woorden.
Hafver du förstånd, så hör detta, och gif akt på mins tals röst.
17 Zou Hij ook, Die het recht haat, den gewonde verbinden, en zoudt gij den zeer Rechtvaardige verdoemen?
Skulle någon fördenskull tvinga rätten, att han hatar honom? Och derföre att du stolt äst, skulle du fördenskull fördöma den rättfärdiga?
18 Zou men tot een koning zeggen: Gij Belial; tot de prinsen: Gij goddelozen!
Skulle någor säga till Konungen: Du Belial? och till Förstarna: I ogudaktige?
19 Hoe dan tot Dien, Die het aangezicht der vorsten niet aanneemt, en den rijke voor den arme niet kent? Want zij zijn allen Zijner handen werk.
Den dock icke ser på Förstarnas person, och känner icke mer den härliga än den fattiga; förty de äro alle hans handaverk.
20 In een ogenblik sterven zij; zelfs ter middernacht wordt een volk geschud, dat het doorga; en de machtige wordt weggenomen zonder hand.
Med hast måste menniskorna dö, och om midnattstid förskräckas och förgås; de mägtige varda kraftlöse borttagne.
21 Want Zijn ogen zijn op ieders wegen, en Hij ziet al zijn treden.
Ty hans ögon se uppå hvars och ens vägar, och han skådar alla deras gånger.
22 Er is geen duisternis, en er is geen schaduw des doods, dat aldaar de werkers der ongerechtigheid zich verbergen mochten.
Intet mörker eller skygd är, att ogerningsmän måga sig der fördölja;
23 Gewisselijk, Hij legt den mens niet te veel op, dat hij tegen God in het gericht zou mogen treden.
Ty det varder ingom tillstadt, att han kommer med Gud till rätta.
24 Hij vermorzelt de geweldigen, dat men het niet doorzoeken kan, en stelt anderen in hun plaats.
Han förgör många stolta, som icke stå till att räkna; och sätter andra i deras stad;
25 Daarom dat Hij hun werken kent, zo keert Hij hen des nachts om, en zij worden verbrijzeld.
Derföre, att han känner deras gerningar; och omstörter dem om nattena, att de skola sönderkrossade varda.
26 Hij klopt hen samen als goddelozen, in een plaats, waar aanschouwers zijn;
Han kastar de ogudaktiga uti en hop, der man gerna ser det;
27 Daarom dat zij van achter Hem afgeweken zijn, en geen Zijner wegen verstaan hebben;
Derföre, att de icke hafva följt honom efter, och förstodo ingen af hans vägar;
28 Opdat Hij op hem het geroep des armen brenge, en het geroep der ellendigen verhore.
Att de fattigas rop skulle komma inför honom, och han dens eländas rop höra måtte.
29 Als Hij stilt, wie zal dan beroeren? Als Hij het aangezicht verbergt, wie zal Hem dan aanschouwen, zowel voor een volk, als voor een mens alleen?
Om han frid gifver, ho vill fördöma? Och om han förskyler anletet, ho vill se uppå honom ibland folken och menniskorna?
30 Opdat de huichelachtige mens niet meer regere, en geen strikken des volks zijn.
Så låter han nu en skrymtare regera, till att plåga folket.
31 Zekerlijk heeft hij tot God gezegd: Ik heb Uw straf verdragen, ik zal het niet verderven.
För Guds skull vill jag lida talet, och icke förmenat.
32 Behalve wat ik zie, leer Gij mij; heb ik onrecht gewrocht, ik zal het niet meer doen.
Hafver jag icke drabbat rätt, lär du mig bättre; hafver jag orätt handlat, vill jag icke göra så mer.
33 Zal het van u zijn, hoe Hij iets vergelden zal, dewijl gij Hem versmaadt? Zoudt gij dan verkiezen, en niet ik? Wat weet gij dan? Spreek.
Man vänter nu svar af dig; ty du förkastar all ting, och du hafver begynt det, och icke jag. Vetst du nu något, så tala.
34 De lieden van verstand zullen met mij zeggen, en een wijs man zal naar mij horen:
Visa män låter jag väl tala, och en vis man hörer mig.
35 Dat Job niet met wetenschap gesproken heeft, en zijn woorden niet met kloek verstand geweest zijn.
Men Job talar ovisliga, och hans ord äro icke vis.
36 Mijn Vader, laat Job beproefd worden tot het einde toe, om zijner antwoorden wil onder de ongerechtige lieden.
Min Fader, låt Job försökt varda allt intill ändan, derföre att han vänder sig till orättfärdiga menniskor.
37 Want tot zijn zonde zou hij nog overtreding bijvoegen; hij zou onder ons in de handen klappen, en hij zou zijn redenen vermenigvuldigen tegen God.
Han hafver utöfver sina synd ännu dertill hädat; derföre låt honom inför oss slagen varda; och träte sedan med sinom ordom inför Gud.
