Job 32

1 Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.

A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

2 Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.

Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

3 Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.

Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

4 Doch Elihu had gewacht op Job in het spreken, omdat zij ouder van dagen waren dan hij.

Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

5 Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie mannen, ontstak zijn toorn.

Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

6 Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheel, den Buziet, en zeide: Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik geschroomd en gevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.

I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

7 Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.

Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.

8 Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

9 De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.

Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.

10 Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

11 Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.

Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

12 Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

13 Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.

I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.

14 Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden.

Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

15 Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.

Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

16 Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.

Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

17 Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

18 Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.

Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

19 Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten.

Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.

20 Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.

Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

21 Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!

Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

22 Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.

Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.