Hooglied 2
1 Maar ik ben een crocus van Sjaron, Een lelie der dalen!
I am the flower of the field, and the lily of the valleys.
2 Als een lelie tussen de doornen, Is mijn liefste onder de meisjes.
As the lily among thorns, so is my love among the daughters.
3 Als een appelboom tussen de bomen in het woud, Is mijn beminde onder de jongemannen; Ik smacht er naar, in zijn schaduw te zitten, Zijn vrucht is zoet voor mijn mond.
As the apple tree among the trees of the woods, so is my beloved among the sons. I sat down under his shadow, whom I desired: and his fruit was sweet to my palate.
4 Brengt mij naar het huis van de wijn, Ontplooit over mij de standaard der liefde;
He brought me into the cellar of wine, he set in order charity in me.
5 Verkwikt mij met druivenkoeken, Versterkt mij met appels. Want ik ben krank, Ben krank van liefde!
Stay me up with flowers, compass me about with apples: because I languish with love.
6 Zijn linker moet rusten onder mijn hoofd, Zijn rechter houde mij omstrengeld!
His left hand is under my head, and his right hand shall embrace me.
7 Ik bezweer u, Jerusalems dochters, Bij de gazellen en de hinden in het veld: Wekt en lokt de liefde niet, Voordat het haar lust! ….
I adjure you, O ye daughters of Jerusalem, by the roes, and the harts of the, fields, that you stir not up, nor make the beloved to awake, till she please.
8 Maar hoor, mijn beminde! Zie, hij komt! Hij springt over de bergen, Hij huppelt over de heuvels.
The voice of my beloved, behold he cometh leaping upon the mountains, skipping over the hills.
9 Mijn beminde gelijkt een gazel, Of het jong van een hert. Zie, daar staat hij reeds Achter onze muur. Hij staart door het venster, En blikt door de tralies;
My beloved is like a roe, or a young hart. Behold he standeth behind our wall, looking through the windows, looking through the lattices.
10 Mijn beminde heft aan, En spreekt tot mij! Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede!
Behold my beloved speaketh to me: Arise, make haste, my love, my dove, my beautiful one, and come.
11 Want zie, de winter is voorbij, De regen is voorgoed verdwenen.
For winter is now past, the rain is over and gone.
12 De bloemen prijken op het land, Men hoort de duiven al kirren;
The flowers have appeared in our land, the time of pruning is come: the voice of the turtle is heard in our land:
13 De vijg kleurt reeds zijn jonge vrucht, De wingerds bloeien en geuren. Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede;
The fig tree hath put forth her green figs: the vines in flower yield their sweet smell. Arise, my love, my beautiful one, and come:
14 Mijn duifje in de spleten der rotsen, In de holen der klippen! Laat mij zien uw gelaat, Laat mij horen uw stem; Want uw stem is zo zoet, Uw gelaat is zo lief.
My dove in the clefts of the rock, in the hollow places of the wall, shew me thy face, let thy voice sound in my ears: for thy voice is sweet, and thy face comely.
15 Vangt ons de jakhalzen De kleine vossen, Die de tuinen vernielen, Ofschoon onze wijngaard al bloeit.
Catch us the little foxes that destroy the vines: for our vineyard hath flourished.
16 Want mijn beminde is mijn, en ik van hem: Hij is het, die in de leliën weidt,
My beloved to me, and I to him who feedeth among the lilies,
17 Totdat de dag is afgekoeld En de schaduwen vlieden! Blijf hier, mijn beminde, En doe zoals de gazel Of het jong van het hert Op de balsembergen!
Till the day break, and the shadows retire. Return: be like, my beloved, to a roe, or to a young hart upon the mountains of Bether.
