Psalmen 147
1 Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
Alleluya. Herie ye the Lord, for the salm is good; heriyng be myrie, and fair to oure God.
2 Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
The Lord schal bilde Jerusalem; and schal gadere togidere the scateryngis of Israel.
3 Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
Which Lord makith hool men contrit in herte; and byndith togidere the sorewes of hem.
4 Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
Which noumbrith the multitude of sterris; and clepith names to alle tho.
5 Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
Oure Lord is greet, and his vertu is greet; and of his wisdom is no noumbre.
6 Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
The Lord takith vp mylde men; forsothe he makith low synneris `til to the erthe.
7 Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
Bifore synge ye to the Lord in knoulechyng; seye ye salm to oure God in an harpe.
8 Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
Which hilith heuene with cloudis; and makith redi reyn to the erthe. Which bryngith forth hei in hillis; and eerbe to the seruice of men.
9 Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
Which yyueth mete to her werk beestis; and to the briddys of crowis clepinge hym.
10 Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
He schal not haue wille in the strengthe of an hors; nether it schal be wel plesaunt to hym in the leggis of a man.
11 Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
It is wel plesaunt to the Lord on men that dreden hym; and in hem that hopen on his mercy.
12 Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
Jerusalem, herie thou the Lord; Syon, herie thou thi God.
13 Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
For he hath coumfortid the lockis of thi yatis; he hath blessid thi sones in thee.
14 De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
Which hath set thi coostis pees; and fillith thee with the fatnesse of wheete.
15 Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
Which sendith out his speche to the erthe; his word renneth swiftli.
16 Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
Which yyueth snow as wolle; spredith abrood a cloude as aische.
17 Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
He sendith his cristal as mussels; who schal suffre bifore the face of his cooldnesse?
18 Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
He schal sende out his word, and schal melte tho; his spirit schal blowe, and watris schulen flowe.
19 Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
Which tellith his word to Jacob; and hise riytfulnessis and domes to Israel.
20 Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
He dide not so to ech nacioun; and he schewide not hise domes to hem.
