Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

Many a time have they afflicted me from my youth, may Israel now say:

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Many a time have they afflicted me from my youth: yet they have not prevailed against me.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

The plowers plowed upon my back: they made long their furrows.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

Yhwh is righteous: he hath cut asunder the cords of the wicked.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Let them all be confounded and turned back that hate Zion.

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Let them be as the grass upon the housetops, which withereth afore it groweth up:

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Wherewith the mower filleth not his hand; nor he that bindeth sheaves his bosom.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Neither do they which go by say, The blessing of Yhwh be upon you: we bless you in the name of Yhwh.