Spreuken 7
1 Mijn zoon, neem mijn woorden in acht, En neem mijn wenken ter harte;
Synu mój, strzeż moich słów i przechowuj u siebie moje przykazania.
2 Onderhoud mijn geboden, opdat ge moogt leven, Let op mijn wenken als op de appel van uw oog.
Strzeż moich przykazań, a będziesz żył; [strzeż] mojego prawa jak źrenicy swych oczu.
3 Leg ze als een band om uw vingers, Schrijf ze op de tafel van uw hart
Przywiąż je do swoich palców, wypisz je na tablicy twego serca.
4 Zeg tot de wijsheid: "gij zijt mijn zuster", Noem het verstand: "een bekende";
Mów do mądrości: Jesteś moją siostrą, a roztropność nazywaj przyjaciółką;
5 Opdat ze u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal.
Aby cię strzegły przed cudzą żoną i przed obcą, [która] mówi gładkie słowa.
6 Want kijkend door het venster van mijn woning Door de tralies heen,
Bo z okna swego domu wyglądałem przez kratę;
7 Lette ik op het onervaren volk, En zag onder de jongemannen een onverstandigen knaap.
I zobaczyłem wśród prostych, zauważyłem wśród chłopców nierozumnego młodzieńca;
8 Hij ging langs de straat, dicht bij haar hoek, En sloeg de richting in naar haar huis,
Który przechodził ulicą blisko jej narożnika, idąc drogą do jej domu.
9 In de schemering, toen de avond viel En het nachtelijk duister.
O zmierzchu, pod wieczór, w ciemności nocnej i w mroku.
10 Daar komt de vrouw op hem af, Opzichtig gekleed met duidelijke bedoelingen.
A oto spotkała go kobieta w stroju nierządnicy, chytrego serca;
11 Wat ziet ze er losbandig en lichtzinnig uit, In huis kunnen haar voeten het niet houden;
Wrzaskliwa i nieopanowana, której nogi nie mogą pozostać w domu:
12 Ze loopt de straat, de pleinen op, En bij elke hoek staat ze op wacht!
Raz na dworze, raz na ulicach i czyha na każdym rogu.
13 Ze grijpt hem vast, geeft hem een kus, En zegt tot hem met een onbeschaamd gezicht:
Chwyciła go i pocałowała, z bezczelną miną powiedziała do niego:
14 Dankoffers had ik te brengen, Vandaag heb ik mijn geloften betaald;
U mnie są ofiary pojednawcze; spełniłam dzisiaj swoje śluby.
15 Daarom ging ik naar buiten, u tegemoet, Om u te zoeken, en ik hèb u gevonden.
Dlatego wyszłam ci naprzeciw, szukałam pilnie twojej twarzy i znalazłam cię.
16 Dekens heb ik op bed gelegd, Bonte dekens van egyptisch lijnwaad;
Obiłam kobiercami swoje łoże, [przystrojone] rzeźbieniem i prześcieradłami z Egiptu.
17 Ik heb mijn bed met myrrhe besprenkeld, Met aloë en kaneel.
Skropiłam swoje posłanie mirrą, aloesem i cynamonem.
18 Kom, laat ons dronken worden van minne, En tot de morgen zwelgen in liefde.
Chodź, upójmy się miłością aż do rana, nacieszmy się miłością.
19 Mijn man is niet thuis, Hij is op een verre reis;
Bo [mojego] męża nie ma w domu; pojechał w daleką drogę.
20 Een buidel geld heeft hij bij zich gestoken, Dus komt hij met volle maan pas terug.
Wziął ze sobą worek pieniędzy; umówionego dnia wróci do domu.
21 Door haar radde taal verleidde ze hem, Met haar gladde tong troonde ze hem mee.
Nakłoniła go mnóstwem swoich słów i zniewoliła go pochlebstwem swoich warg.
22 Daar loopt de sukkel met haar mee, Als een stier, die naar de slachtbank gaat; Als een hert, dat huppelt naar het net,
Wnet poszedł za nią jak wół prowadzony na rzeź i jak głupi na karę pęt.
23 Totdat een pijl hem het hart doorboort; Als een vogel, die scheert naar de strik, En niet vermoedt, dat het om zijn leven gaat.
Aż strzała przebije mu wątrobę; spieszy jak ptak w sidła, nie wiedząc, że [chodzi] o jego życie.
24 Welnu dan, kinderen, luistert naar mij, Schenkt uw aandacht aan mijn woorden.
Więc teraz słuchajcie mnie, synowie, i zważajcie na słowa moich ust.
25 Laat u niet op haar wegen verleiden, Dwaalt niet op haar paden rond.
Niech twoje serce nie zbacza na jej drogi i nie tułaj się po jej ścieżkach.
26 Want talrijke slachtoffers heeft ze gemaakt, Velen heeft ze om hals gebracht;
Bo wielu zranionych strąciła i wielu mocarzy pozabijała.
