Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
Og Herren svarte Job ut av et stormvær og sa:
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
Hvem er han som formørker mitt råd med ord uten forstand?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Nuvel, omgjord dine lender som en mann! Så vil jeg spørre dig, og du skal lære mig.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
Hvor var du da jeg grunnfestet jorden? Si frem hvis du vet det!
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Hvem fastsatte vel dens mål? Vet du det? Eller hvem spente målesnor ut over den?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
Hvor blev dens støtter rammet ned, eller hvem la dens hjørnesten,
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
mens alle morgenstjerner jublet, og alle Guds sønner ropte av fryd?
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
Og hvem lukket for havet med dører, da det brøt frem og gikk ut av mors liv,
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
da jeg gjorde skyer til dets klædebon og skodde til dets svøp
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
og merket av en grense for det og satte bom og dører
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
og sa: Hit skal du komme og ikke lenger, her skal dine stolte bølger legge sig?
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Har du i dine dager befalt morgenen å bryte frem, har du vist morgenrøden dens sted,
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
forat den skulde gripe fatt i jordens ender, og de ugudelige rystes bort fra den?
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
Jorden tar da form likesom ler under seglet, og tingene treder frem som et klædebon,
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
og de ugudelige unddras sitt lys, og den løftede arm knuses.
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Er du kommet til havets kilder, og har du vandret på dypets bunn?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Har dødens porter vist sig for dig, og har du sett dødsskyggens porter?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Har du sett ut over jordens vidder? Si frem dersom du kjenner alt dette!
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
Hvor er veien dit hvor lyset bor? Og mørket - hvor er dets sted,
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
så du kunde hente det frem til dets område, så du kjente stiene til dets hus?
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Du vet det vel; dengang blev du jo født, og dine dagers tall er stort.
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
Er du kommet til forrådskammerne for sneen, og har du sett forrådshusene for haglet,
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
som jeg har opspart til trengselens tid, til kampens og krigens dag?
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Hvad vei følger lyset når det deler sig, og østenvinden når den spreder sig over jorden?
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Hvem har åpnet renner for regnskyllet og vei for lynstrålen
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
for å la det regne over et øde land, over en ørken hvor intet menneske bor,
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
for å mette ørk og øde og få gressbunnen til å gro?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Har regnet nogen far? Eller hvem har avlet duggens dråper?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
Av hvis liv er vel isen gått frem, og himmelens rim - hvem fødte det?
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
Vannet blir hårdt som sten, og havets overflate stivner.
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
Kan du knytte Syvstjernens bånd, eller kan du løse Orions lenker?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Kan du føre Dyrekretsens stjernebilleder frem i rette tid, og Bjørnen med dens unger - kan du styre deres gang?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Kjenner du himmelens lover? Fastsetter du dens herredømme over jorden?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
Kan din røst nå op til skyen, så en flom av vann dekker dig?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Kan du sende ut lynene, så de farer avsted, så de sier til dig: Se, her er vi?
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Hvem har lagt visdom i de mørke skyer, eller hvem har lagt forstand i luftsynet?
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Hvem teller skyene med visdom, og himmelens vannsekker - hvem heller vannet ut av dem,
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
når støvet flyter sammen til en fast masse, og jordklumpene henger fast ved hverandre?
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
Jager du rov for løvinnen, og metter du de grådige ungløver,
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
når de dukker sig ned i sine huler og ligger på lur i krattet?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Hvem lar ravnen finne sin mat, når dens unger skriker til Gud og farer hit og dit uten føde?
