Job 38
1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
And Jehovah answereth Job out of the whirlwind, and saith: —
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
Who [is] this — darkening counsel, By words without knowledge?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Gird, I pray thee, as a man, thy loins, And I ask thee, and cause thou Me to know.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
Where wast thou when I founded earth? Declare, if thou hast known understanding.
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Who placed its measures — if thou knowest? Or who hath stretched out upon it a line?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
On what have its sockets been sunk? Or who hath cast its corner-stone?
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
In the singing together of stars of morning, And all sons of God shout for joy,
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
And He shutteth up with doors the sea, In its coming forth, from the womb it goeth out.
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
In My making a cloud its clothing, And thick darkness its swaddling band,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
And I measure over it My statute, And place bar and doors,
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
And say, 'Hitherto come thou, and add not, And a command is placed On the pride of thy billows.'
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Hast thou commanded morning since thy days? Causest thou the dawn to know its place?
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
To take hold on the skirts of the earth, And the wicked are shaken out of it,
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
It turneth itself as clay of a seal And they station themselves as clothed.
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
And withheld from the wicked is their light, And the arm lifted up is broken.
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Hast thou come in to springs of the sea? And in searching the deep Hast thou walked up and down?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Revealed to thee were the gates of death? And the gates of death-shade dost thou see?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Thou hast understanding, Even unto the broad places of earth! Declare — if thou hast known it all.
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
Where [is] this — the way light dwelleth? And darkness, where [is] this — its place?
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
That thou dost take it unto its boundary, And that thou dost understand The paths of its house.
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Thou hast known — for then thou art born And the number of thy days [are] many!
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
Hast thou come in unto the treasure of snow? Yea, the treasures of hail dost thou see?
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
That I have kept back for a time of distress, For a day of conflict and battle.
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Where [is] this, the way light is apportioned? It scattereth an east wind over the earth.
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Who hath divided for the flood a conduit? And a way for the lightning of the voices?
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
To cause [it] to rain on a land — no man, A wilderness — no man in it.
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
To satisfy a desolate and waste place, And to cause to shoot up The produce of the tender grass?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Hath the rain a father? Or who hath begotten the drops of dew?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
From whose belly came forth the ice? And the hoar-frost of the heavens, Who hath begotten it?
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
As a stone waters are hidden, And the face of the deep is captured.
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
Dost thou bind sweet influences of Kimah? Or the attractions of Kesil dost thou open?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Dost thou bring out Mazzaroth in its season? And Aysh for her sons dost thou comfort?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Hast thou known the statutes of heaven? Or dost thou appoint Its dominion in the earth?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
Dost thou lift up to the cloud thy voice, And abundance of water doth cover thee?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Dost thou send out lightnings, and they go And say unto thee, 'Behold us?'
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Who hath put in the inward parts wisdom? Or who hath given To the covered part understanding?
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Who doth number the clouds by wisdom? And the bottles of the heavens, Who doth cause to lie down,
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
In the hardening of dust into hardness, And clods cleave together?
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
Dost thou hunt for a lion prey? And the desire of young lions fulfil?
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
When they bow down in dens — Abide in a thicket for a covert?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Who doth prepare for a raven his provision, When his young ones cry unto God? They wander without food.
