Job 32

1 Toen deze drie mannen het hadden opgegeven, Job te antwoorden, omdat hij zich in hun ogen gerechtvaardigd had,

A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

2 ontbrandde de toorn van Elihoe den zoon van Barakel, den Boeziet, uit het geslacht van Ram. Tegen Job ontbrandde zijn toorn, omdat hij zich tegenover God in het gelijk had gesteld;

Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

3 tegen zijn drie vrienden ontbrandde zijn toorn, omdat zij het juiste antwoord niet hadden gevonden, en daardoor God hadden beschuldigd.

Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

4 Zolang zij met Job spraken, had Elihoe gewacht, omdat zij ouder waren dan hij.

Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

5 Maar nu Elihoe bemerkte, dat er uit de mond van de drie mannen geen antwoord meer kwam, ontbrandde zijn toorn.

Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

6 En Elihoe, de zoon van Barakel, den Boeziet, nam het woord en sprak: Ik ben jong van dagen, En gij zijt bejaard; Daarom was ik beschroomd en bevreesd, U mijn mening te zeggen.

I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

7 Ik dacht: Laat de ouderdom spreken, De hoge leeftijd de wijsheid verkonden!

Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.

8 Maar het is Gods geest in den mens, De adem van den Almachtige, die hem inzicht verleent;

Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

9 Het zijn dus niet de bejaarden, die wijs zijn, Niet de grijsaards, die weten wat recht is.

Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.

10 Daarom zeg ik: Luistert naar mij; Ik zal u verkonden, wat ik weet.

Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

11 Zie, ik heb gewacht op wat gij zoudt zeggen, En geluisterd naar uw betoog; Tot gij de juiste woorden zoudt vinden,

Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

12 Heb ik u al mijn aandacht gewijd. Maar zie, niemand van u heeft Job weerlegd, Niemand zijn betoog beantwoord!

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

13 Zegt nu niet: We zijn op de wijsheid gestuit God, geen mens kan hem verslaan!

I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.

14 Tegen mij heeft hij nog geen bewijzen gebracht, En met de uwen weerleg ik hem niet.

Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

15 Zij zijn verslagen, weten niets meer te zeggen, De woorden laten hen in de steek.

Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

16 Ik heb gewacht, maar zij spreken niet, Ze staan daar, en hebben geen antwoord meer;

Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

17 Nu wil ik antwoorden op mijn beurt, Wil ik verkonden, wat ik weet!

Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

18 Want ik ben geladen met woorden, En de geest in mijn binnenste prest mij er toe.

Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

19 Zie, mijn geest is als wijn, die niet kan gisten, En die nieuwe zakken doet bersten;

Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.

20 Ik moet spreken, om wat lucht te krijgen, Mijn lippen openen, en antwoord geven.

Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

21 Ik wil niemand naar de ogen zien, En niemand vleien, wie het ook is;

Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

22 Want ik heb geen verstand van vleierij: Mijn Schepper rukte mij dan aanstonds weg!

Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.