Job 11

1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord, en sprak:

Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:

2 Zo’n praatvaar zou onbeantwoord blijven, Zo’n held met de lippen in het gelijk gesteld;

Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?

3 Uw zwetsen zou anderen tot zwijgen brengen, Uw onzinnig gebrabbel door niemand worden beschaamd?

Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?

4 Gij zegt tot God: Mijn wandel is rein, Ik ben onberispelijk in uw oog!

Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.

5 Wilde God maar eens spreken, Zijn lippen tegen u openen,

O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;

6 U de geheimen der Wijsheid ontvouwen, Die zo moeilijk zijn te verstaan: Dan zoudt ge erkennen, dat God van u eist, Wat uw misdaad verdient.

Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą [karę]. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.

7 Zoudt ge de diepten Gods kunnen peilen, De alwetendheid van den Almachtige doorgronden?

Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?

8 Zij is hoger nog dan de hemelen: Wat kunt ge beginnen; Dieper nog dan de onderwereld: Wat kunt ge begrijpen; (Sheol h7585)

Są wyżej niż niebiosa, co [możesz z tym] uczynić? Głębsze niż piekło, czy [możesz je] poznać? (Sheol h7585)

9 Haar meetsnoer is langer dan de aarde, En breder nog dan de zee!

Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.

10 Als hij iets laat passeren, het verborgen houdt, Of het ruchtbaar maakt: wie zal Hem weerhouden?

Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?

11 Want Hij doorschouwt de bedriegelijke mensen; Hij kent het kwaad, het ontgaat Hem niet!

On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?

12 Maar een leeghoofd zal dit eerst begrijpen, Als het jong van een ezel een mensenkind wordt!

Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.

13 Maar wanneer gij er acht op wilt slaan, En tot Hem uw handen verheft,

Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;

14 De misdaad uit uw hand verwijdert, En in uw tenten geen onrecht laat wonen:

Jeśli w twoich rękach [jest] nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.

15 Dan heft ge smetteloos het hoofd omhoog, Dan staat ge vast, en behoeft niet te vrezen.

Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.

16 Ja, dan zult ge de ellende vergeten, Er aan denken als aan water, dat voorbij is gestroomd;

Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.

17 Dan rijst uw leven klaarder nog dan de middag, En uw duisternis zal als de morgen zijn;

I [twoje] życie będzie [jaśniejsze] niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.

18 Dan zult ge vertrouwen, Want er is weer hoop! Dan gaat ge weer slapen onder veilige hoede,

Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.

19 Dan legt ge u neer, en schrikt niemand u op; Dan dingen velen naar uw gunst,

Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się [przed] twoim obliczem.

20 Terwijl de ogen der bozen versmachten: Want die blijven van iedere toevlucht verstoken, Hun enige hoop is hun laatste zucht!

Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja [będzie jak] wyzionięcie ducha.