Jesaja 24

1 Zie, Jahweh ontvolkt En vernielt de aarde; Hij keert haar onderstboven, Verstrooit haar bewoners!

Behold the Lord shall lay waste the earth, and shall strip it, and shall afflict the face thereof, and scatter abroad the inhabitants thereof.

2 Het zal den priester vergaan als het volk, Den slaaf als zijn meester, Slavin als gebiedster, Verkoper als koper, Borger als lener, Schuldeiser als schuldenaar.

And it shall be as with the people, so with the priest: and as with the servant, so with his master: as with the handmaid, so with her mistress: as with the buyer, so with the seller: as with the lender, so with the borrower: as with him that calleth for his money, so with him that oweth.

3 Ja, de aarde wordt geheel ontvolkt, En schoongebezemd heel en al; Want Jahweh heeft het gezegd, Dit woord gesproken.

With desolation shall the earth be laid waste, and it shall be utterly spoiled: for the Lord hath spoken this word.

4 De aarde treurt en verkwijnt, De wereld verwelkt en versmacht, De hemel vergaat met de aarde.

The earth mourned, and faded away, and is weakened: the world faded away, the height of the people of the earth is weakened.

5 Want de aarde is onder haar bewoners bezoedeld: Ze hebben de wet overtreden, de geboden verkracht, Verbroken het eeuwig verbond.

And the earth is infected by the inhabitants thereof: because they have transgressed the laws, they have changed the ordinance, they have broken the everlasting covenant.

6 Daarom verslindt de vervloeking de aarde, En moeten haar bewoners het boeten; De bewoners der aarde worden verteerd, Weinig mensen blijven er over.

Therefore shall a curse devour the earth, and the inhabitants thereof shall sin: and therefore they that dwell therein shall be mad, and few men shall be left.

7 De wijntros kwijnt, de wingerd versmacht, Wat dartel is, zucht;

The vintage hath mourned, the vine hath languished away, all the merryhearted have sighed.

8 Het gejubel der pauken verstomt, Weg is het vrolijk gejoel, het juichen der citers;

The mirth of timbrels hath ceased, the noise of them that rejoice is ended, the melody of the harp is silent.

9 Men drinkt geen wijn meer bij gezang, De drank smaakt bitter aan den drinker.

They shall not drink wine with a song: the drink shall be bitter to them that drink it.

10 De steden liggen in puin en verlaten, Alle huizen gesloten, versperd;

The city of vanity is broken down, every house is shut up, no man cometh in.

11 In de straten gejammer om wijn, Weg alle vreugd en blijdschap op aarde!

There shall be a crying for wine in the streets: all mirth is forsaken: the joy of the earth is gone away.

12 In de steden zijn enkel puinhopen over, De poorten liggen vertrapt en verbrijzeld.

Desolation is left in the city, and calamity shall oppress the gates.

13 Ja, zó zal het wezen op aarde Te midden der volken: Als na het afslaan van de olijven, Als bij ‘t nalezen op het eind van de oogst!

For it shall be thus in the midst of the earth, in the midst of the people, as if a few olives, that remain, should be shaken out of the olive tree: or grapes, when the vintage is ended.

14 Dan zal men jubelen, En de grootheid van Jahweh bezingen! Men juicht in het westen,

These shall lift up their voice, and shall give praise: when the Lord shall be glorified, they shall make a joyful noise from the sea.

15 Tot aan de grens van het oosten: Brengt eer aan Jahweh Op de kusten der zee, Aan de Naam van Jahweh, Israëls God!

Therefore glorify ye the Lord in instruction: the name of the Lord God of Israel in the islands of the sea.

16 En van het einde der aarde horen wij zingen: Glorie den vrome! Maar er wordt ook geroepen: Ik ben verloren, Wee mij, verloren! De afvalligen vallen, De verraders storten verraderlijk neer.

From the ends of the earth we have heard praises, the glory of the just one. And I said: My secret to myself, my secret to myself, woe is me: the prevaricators have prevaricated, and with the prevarication of transgressors they have prevaricated.

17 Verschrikking, kuilen en strikken Voor u, bewoners der aarde.

Fear, and the pit, and the snare are upon thee, O thou inhabitant of the earth.

18 Wie de verschrikking ontvlucht, Hij valt in de kuil; Wie de kuil nog ontsnapt, Wordt in de strikken gevangen! Ja, de sluizen des hemels Staan boven al open. De fundamenten der aarde worden geschokt;

And it shall come to pass, that he that shall flee from the noise of the fear, shall fall into the pit: and he that shall rid himself out of the pit, shall be taken in the snare: for the flood-gates from on high are opened, and the foundations of the earth shall be shaken.

19 De aarde gaat splijten en bersten, Versplintert en scheurt, Wankelt en tuimelt,

With breaking shall the earth be broken, with crushing shall the earth be crushed, with trembling shall the earth be moved.

20 Waggelt als een beschonkene, Sliert heen en weer als een hangmat. Haar misdaden drukken haar neer, Ze valt, en staat niet meer op.

With shaking shall the earth be shaken as a drunken man, and shall be removed as the tent of one night: and the iniquity thereof shall be heavy upon it, and it shall fell, and not rise again.

21 Op die dag zal Jahweh bestraffen Het hemels heir in de lucht, Met de vorsten der wereld op aarde.

And it shall come to pass, that in that day the Lord shall visit upon the host of heaven on high, and upon the kings of the earth, on the earth.

22 Ze worden gebonden, gesperd in een kuil, In een kerker gevangen, Voor lange tijden gestraft!

And they shall be gathered together as in the gathering of one bundle into the pit, and they shall be shut up there in prison: and after many days they shall be visited.

23 De maan zal blozen, de zon zich schamen, Want Jahweh der heirscharen zal heersen als Koning Op de berg Sion, in Jerusalem; En voor zijn oudsten zal zijn heerlijkheid stralen!

And the moon shall blush, and the sun shall be ashamed, when the Lord of hosts shall reign in mount Sion, and in Jerusalem, and shall be glorified in the sight of his ancients.