1 Corinthiërs 13

1 Al spreek ik de talen van mensen en engelen, Maar ik heb de liefde niet: Ik ben een rinkelend bekken, Of een rammelend cymbaal.

SI yo hablase lenguas humanas y angélicas, y no tengo caridad, vengo á ser [como] metal que resuena, ó címbalo que retiñe.

2 Al heb ik de gave der profetie, Al bezit ik alle geheimen en kennis, Al heb ik het volle geloof, dat bergen verzet: Zonder liefde ben ik niets.

Y si tuviese profecía, y entendiese todos los misterios, y toda ciencia; y si tuviese toda la fé, de tal manera que traspasase los montes, y no tengo caridad, nada soy.

3 Al schenk ik weg al wat ik heb, Al geef ik mijn lichaam, om mij te laten verbranden: Zo ik de liefde niet heb, Het dient mij tot niets.

Y si repartiese toda mi hacienda para dar de comer [á pobres; ] y si entregase mi cuerpo para ser quemado, y no tengo caridad, de nada [me] sirve.

4 De liefde is geduldig, De liefde is goedertieren, De liefde is niet afgunstig, Niet pronkzuchtig, niet verwaand.

La caridad es sufrida, es benigna; la caridad no tiene envidia, la caridad no hace sin razon, no se ensancha,

5 Zij handelt niet onedel, En zoekt zichzelve niet, Zij laat zich niet verbitteren, En rekent het kwade niet aan.

No es injuriosa, no busca lo suyo, no se irrita, no piensa el mal;

6 Over onrecht is zij niet blijde, Maar over de waarheid verheugd.

No se huelga de la injusticia, mas se huelga de la verdad:

7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, Alles hoopt zij, alles duldt zij.

Todo lo sufre, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta.

8 De liefde: zij vergaat nimmer! Maar profetieën: zij houden op, En talen: zij zullen verstommen, En kennis: zij zal vergaan.

La caridad nunca deja de ser: mas las profecías se han de acabar, y cesarán las lenguas, y la ciencia ha de ser quitada.

9 Want ons kennen is ten halve, Ons profeteren slechts ten dele;

Porque en parte conocemos, y en parte profetizamos.

10 Maar komt eens het volmaakte, Het onvolmaakte verdwijnt.

Mas cuando venga lo que es perfecto, entónces lo que es en parte será quitado.

11 Toen ik een kind was, sprak ik als kind, Voelde ik als kind, dacht ik als kind;

Cuando yo era niño, hablaba como niño, pensaba como niño, juzgaba como niño; mas cuando ya fuí hombre hecho, dejé lo que era de niño.

12 Nu ik een man ben, Leg ik het kinderlijke af. Thans zien wij in een wazige spiegel; Straks aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten halve; Straks ten volle, zoals ik zelf ben gekend.

Ahora vemos por espejo, en oscuridad; mas entónces [verémos] cara á cara: ahora conozco en parte; mas entónces conoceré como soy conocido.

13 Zo blijven bestaan Geloof, hoop en liefde, Drie in getal; Maar de grootste daarvan is de liefde.

Y ahora permanecen la fé, la esperanza, y la caridad; estas tres cosas; empero la mayor de ellas [es] la caridad.