Salme 81
1 (Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,
Kumutungamiri wokuimba. Namaimbirwo egititi. Pisarema raAsafi. Imbirai Mwari nomufaro iye simba redu; danidzirai kuna Mwari waJakobho!
2 istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;
Vambai rwiyo, muridze tambureni, ridzai mbira dzinonakidza nomutengeranwa.
3 stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!
Ridzai runyanga rwehwai paKugara kwoMwedzi, uye pakuchena kwomwedzi, pazuva roMutambo wedu;
4 Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;
ichi ndicho chirevo chaIsraeri, chakatarwa naMwari waJakobho.
5 han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.
Akachisimbisa somutemo wakanyorwa waJosefa panguva yaakandorwa neIjipiti, uko kwatakanzwa mutauro watakanga tisinganzwisisi.
6 "Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.
Iye anoti, “Ndakabvisa mutoro pamapfudzi avo; maoko avo akasunungurwa padengu.
7 I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)
Pakutambudzika kwako wakadana ini ndikakununura, ndakakupindura ndiri mugore rokutinhira; ndakakuedza pamvura zhinji yeMeribha. Sera
8 Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!
“Inzwai, imi vanhu vangu, uye ndichakuyambirai, kana mukada chete kunditeerera, imi Israeri!
9 En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!
Pakati penyu ngaparege kuva namwari wavatorwa, musapfugamira mwari wokumwe.
10 Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!
Ndini Jehovha Mwari wako, akakubudisa kubva munyika yeIjipiti. Shamisa muromo wako kwazvo, ndigouzadza.
11 Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.
“Asi vanhu vangu havana kuda kundinzwa, Israeri haana kuda kuzviisa pasi pangu.
12 Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.
Saka ndakavaregera paukukutu hwemwoyo yavo, kuti vatevere mano avo.
13 Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!
“Kana vanhu vangu vakada kunditeerera, kana Israeri akada kutevera nzira dzangu,
14 Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!
ndaikurumidza kukunda sei vavengi vavo nokurova vavengi vavo noruoko rwangu!
15 Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;
Vaya vanovenga Jehovha vachatya pamberi pake, uye kurangwa kwavo kuchagara nokusingaperi.
16 jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"
Asi imi muchagutswa nezviyo zvakaisvonaka; uye ndichakugutsai nouchi hunobva padombo.”
