Salme 55

1 (Til sangmesteren. Med strengespil. En maskil af David.) Lyt, o Gud, til min Bøn, skjul dig ej for min tryglen,

Ipangagmo ti kararagko, O Dios, ken saanmo kadi nga ilemmengan ti ararawko.

2 lå mig Øre og svar mig, jeg vånder mig i Klage,

Ipangagnak ket sungbatannak; awan ti inanak kadagiti pakariribukak

3 jeg stønner ved Fjendernes Råb og de gudløses Skrig; thi Ulykke vælter de over mig, forfølger mig grumt;

gapu kadagiti timek dagiti kabusorko, gapu iti panangparigat dagiti nadangkes; ta riribuk ti iyegda kaniak ket kapungtotdak.

4 Hjertet er angst i mit Bryst, Dødens Rædsler er faldet over mig.

Nasaktan unay ti pusok, ken nagtupak kaniak ti alliaw ni patay.

5 Frygt og Angst falder på mig, Gru er over mig.

Panagbuteng ken panagpigerger ti immay kaniak, ket linapunosnak ti buteng.

6 Jeg siger: Ak, havde jeg Vinger som Duen, da fløj jeg i Ly,

Kinunak, “O, no addaanak koma kadagiti payak a kasla iti kalapati! Ket makatayabak koma nga umadayo ken makainana.

7 ja, langt bort vilde jeg fly og blive i Ørkenen. (Sela)

Kitaem, ket innak iti adayo a disso; agtalinaedak idiay let-ang. (Selah)

8 Da søgte jeg skyndsomt Tilflugt for rivende Storm og Uvejr.

Agdardarasak a mapan iti panglinongan manipud iti napigsa nga angin ken bagio.”

9 Herre, forvir og split deres Tungemål! Thi Vold og Ufred ser jeg i Byen;

Dadaelem ida, O Apo, ket dimo pagkikinnaawaten ida, ta makitak ti kinaranggas ken riribuk iti siudad.

10 de går Rundgang Dag og Nat på dens Mure;

Aldaw ken rabii, lawlawlawenda dagiti paderna; kinadakes ken riribuk ti adda iti tengngana.

11 Ulykke, Kvide og Vanheld råder derinde, Voldsfærd og Svig viger aldrig bort fra dens Torve.

Adda ti kinadangkes iti tengngana; saan a pumanaw kadagiti kalsadana dagiti panangidadanes ken panangallilaw.

12 Det var ikke en Fjende, som hånede mig - det kunde bæres; min uven ydmygede mig ej - ham kunde jeg undgå;

No koma kabusor ti manglalais kaniak, maibturak; uray isuna a gimmura kaniak a nagpannakkel kaniak, mailemmengak.

13 men du, en Mand af min Stand, en Ven og fortrolig,

Ngem sika, ti tao a kapadpadak, ti kaduak ken nasinged a gayyemko.

14 og det skønt vi delte Samværets Sødme, vandrede endrægtelig i Guds Hus.

Naaddaanta ti nasam-it a panaglinlinnangen; nagnata iti balay ti Dios agraman ti adu a tattao.

15 Over dem komme Død, lad dem levende synke i Dødsriget! Thi der er Ondskab i deres Bolig, i deres Indre! (Sheol h7585)

Kellaat koma nga umay ni patay kadakuada; maipababada koma a sibibiag iti sheol, ta kinadangkes ti pagnanaedanda, iti mismo nga ayanda. (Sheol h7585)

16 Jeg, jeg råber til Gud, og HERREN vil frelse mig.

No maipapan kaniak, umawagakto iti Dios, ket isalakannakto ni Yahweh.

17 Jeg klager og stønner ved Kvæld, ved Gry og ved Middag; min Røst vil han høre

Agdayengdeng ken umasugak iti rabii, bigat ken agmatuon; ipangagna ti timekko.

18 og udfri min Sjæl i Fred, så de ikke kan komme mig nær; thi mange er de imod mig.

Sitatalged nga ispalenna ti biagko manipud iti gubat a maibusor kaniak, ta adu dagiti bimmusor kaniak. (Selah)

19 Gud, som troner fra Fortids Dage, vil høre og ydmyge dem. (Sela) Thi der er ingen Forandring hos dem, og de frygter ikke for Gud.

O Dios, a nagturay manipud iti un-unana, denggennakto ken parmekennanto ida. Saan nga agbalbaliw dagidiay a lallaki; saanda nga agbuteng iti Dios.

20 På Venner lagde han Hånd og brød sin Pagt.

Inlayat ti gayyemko dagiti imana kadagiti nakikapia kenkuana; saanna a rinaem ti katulaganda.

21 Glattere end Smør er hans Mund, men Hjertet vil Krig, blødere end Olie hans Ord, skønt dragne Sværd.

Nalammuyot ti ngiwatna a kas iti mantikilia ngem adda gura ti pusona; naluklukneng ngem iti lana dagiti balikasna, ngem kinapudnona, immasutda kadagiti kampilan.

22 Kast din Byrde på HERREN, så sørger han for dig, den retfærdige lader han ikke i Evighed rokkes.

Ikamangyo dagiti dadagsenyo kenni Yahweh, ket saranayenakayonto; saanna pulos nga ipalubos a magaraw ti nalinteg a tao.

23 Og du, o Gud, nedstyrt dem i Gravens Dyb! Ej skal blodstænkte, svigefulde Mænd nå Hælvten af deres Dage. Men jeg, jeg stoler på dig!

Ngem sika, O Dios, ipisokmonto dagiti nadangkes iti abut ti pannakadadael; dagiti mawaw iti dara ken manangallilaw a lallaki ket saanto nga agbiag iti uray kaguddua iti kaatiddog ti panagbiag dagiti dadduma, ngem no siak, agtalekak kenka.