Salme 55

1 (Til sangmesteren. Med strengespil. En maskil af David.) Lyt, o Gud, til min Bøn, skjul dig ej for min tryglen,

Musiqi rəhbəri üçün. Davudun simli alətlərin müşayiəti ilə oxunan maskili. Ey Allah, duamı dinlə, Yalvarışımdan gizlənmə!

2 lå mig Øre og svar mig, jeg vånder mig i Klage,

Yaxşı qulaq as mənə, bir cavab söylə, Düşüncələrim məni narahat edir, Çaş-baş qalmışam.

3 jeg stønner ved Fjendernes Råb og de gudløses Skrig; thi Ulykke vælter de over mig, forfølger mig grumt;

Düşmənin səsindən, Zalımların zülmündən narahatam. Məni onların şər işləri sarsıdır, Onlar qəzəblə mənə qəsd-qərəz qurur.

4 Hjertet er angst i mit Bryst, Dødens Rædsler er faldet over mig.

Köksümdəki ürəyim sancır, Ölüm dəhşəti üzərimə düşdü.

5 Frygt og Angst falder på mig, Gru er over mig.

Mənə qorxu və titrətmə gəlib, Canımı vicvicə bürüyüb.

6 Jeg siger: Ak, havde jeg Vinger som Duen, da fløj jeg i Ly,

Dedim: «Kaş göyərçin kimi qanadlarım olaydı, Uçub rahatlıq tapaydım.

7 ja, langt bort vilde jeg fly og blive i Ørkenen. (Sela)

Doğrudan da, uzaqlara qaçardım, Çöllərdə məskən salardım. (Sela)

8 Da søgte jeg skyndsomt Tilflugt for rivende Storm og Uvejr.

Bu sərt yellərdən, qasırğalardan Daldalanmaq üçün tez bir yerə gedəydim».

9 Herre, forvir og split deres Tungemål! Thi Vold og Ufred ser jeg i Byen;

Ey Xudavənd, bu şəhəri alt-üst et, Oradakıların dillərinə ayrılıq sal. Orada zorakılıq, dava gördüm;

10 de går Rundgang Dag og Nat på dens Mure;

Bunlar gecə-gündüz divarlarının üstündə dolanır, Pislik və şər şəhərin içindədir,

11 Ulykke, Kvide og Vanheld råder derinde, Voldsfærd og Svig viger aldrig bort fra dens Torve.

Aralarında qırğın var, Meydanlarından hədə-qorxu və fırıldaq çıxır.

12 Det var ikke en Fjende, som hånede mig - det kunde bæres; min uven ydmygede mig ej - ham kunde jeg undgå;

Əgər məni düşmən təhqir etsəydi, dözərdim, Yağı qarşımda qürrələnsəydi, gizlənərdim.

13 men du, en Mand af min Stand, en Ven og fortrolig,

Amma bunu sən etdin, ey rəfiqim, Ey yoldaşım, ürək həmdəmim.

14 og det skønt vi delte Samværets Sødme, vandrede endrægtelig i Guds Hus.

Səninlə şirin-şirin söhbət edərdik, Allah evinə birgə gedərdik.

15 Over dem komme Død, lad dem levende synke i Dødsriget! Thi der er Ondskab i deres Bolig, i deres Indre! (Sheol h7585)

Qoy düşmənlərə qəfil ölüm gəlsin, Onlar diri-diri ölülər diyarına düşsün, Çünki şər onların evində və qəlbindədir. (Sheol h7585)

16 Jeg, jeg råber til Gud, og HERREN vil frelse mig.

Mənsə Allahı səsləyərəm, Rəbb məni xilas edər.

17 Jeg klager og stønner ved Kvæld, ved Gry og ved Middag; min Røst vil han høre

Səhər, günorta, axşam nalə çəkirəm, Ah-zar edirəm, O, səsimi eşidir.

18 og udfri min Sjæl i Fred, så de ikke kan komme mig nær; thi mange er de imod mig.

Çoxları əleyhimə çıxır, Amma O, canımı döyüşdən qoruyur.

19 Gud, som troner fra Fortids Dage, vil høre og ydmyge dem. (Sela) Thi der er ingen Forandring hos dem, og de frygter ikke for Gud.

Əzəldən bəri taxtında oturan Allah Məni eşidib onları zəlil edəcək. (Sela) Çünki onlar əsla dəyişməz, Allahdan qorxmurlar.

20 På Venner lagde han Hånd og brød sin Pagt.

Yoldaşım dostuna əl qaldırır, Dostluq əhdini pozur.

21 Glattere end Smør er hans Mund, men Hjertet vil Krig, blødere end Olie hans Ord, skønt dragne Sværd.

Onun dili kərə yağından da yağlıdır, Qəlbində isə çəkişmələr yaşayır, Sözləri zeytun yağından yumşaqdır, Amma sıyrılmış qılınclardır.

22 Kast din Byrde på HERREN, så sørger han for dig, den retfærdige lader han ikke i Evighed rokkes.

Sən qayğı yükünü Rəbbə ver, Qoy sənə dayaq olsun. O heç vaxt salehə sarsıntı verməz.

23 Og du, o Gud, nedstyrt dem i Gravens Dyb! Ej skal blodstænkte, svigefulde Mænd nå Hælvten af deres Dage. Men jeg, jeg stoler på dig!

Ey Allah, qanlı, hiyləgər adamları Qəbirə endirəcəksən. Onların ömrü yarıya çatmayacaq. Amma mən yalnız Sənə güvənirəm!