Salme 50

1 (En salme af Asaf.) Gud, Gud HERREN talede og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;

He himene na Ahapa. Kua puaki te kupu a te Atua, a te Atua tonu, a Ihowa, a karangatia ana e ia te whenua i te putanga mai o te ra, tae noa ki tona torengitanga.

2 fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Stråleglans

Kua tiaho mai te Atua i roto i Hiona, i te tino o te ataahua.

3 vor Gud komme og tie ikke! - Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;

Ka haere mai to tatou Atua, e kore ano e wahangu: ka kai te kapura i tona aroaro, a ka hukerikeri te awha ki tetahi taha ona, ki tetahi taha.

4 han stævnede Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:

Ka karangatia e ia nga rangi i runga, me te whenua hoki, ki te whakaritenga mo tona iwi.

5 "Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!"

Huihuia mai ki ahau taku hunga tapu, te hunga i whakarite kawenata ki ahau i runga i te patunga tapu.

6 Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. (Sela)

A ma nga rangi e whakakite tona tika: ko te Atua ake nei hoki te kaiwhakawa. (Hera)

7 Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!

Whakarongo, e toku iwi, a ka korero ahau; e Iharaira, ka whakaatu ahau ki a koe; ko ahau te Atua, ko tou Atua.

8 Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;

E kore ahau e riri ki a koe mo au patunga tapu; a kei toku aroaro tonu au tahunga tinana.

9 jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;

E kore ahau e tango i tetahi puru i roto i tou whare, i etahi koati toa ranei i roto i au taiepa.

10 thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene på de tusinde Bjerge;

Naku nei hoki nga kirehe katoa o te ngahere, nga kararehe i runga i te mano o nga pukepuke.

11 jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede på Markens Vrimmel.

E matau ana ahau ki nga manu katoa o nga maunga; naku ano nga kirehe o te parae.

12 Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!

Me he matekai toku, e kore ahau e korero ki a koe: naku nei hoki te ao, me ona tini mea.

13 Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?

E kai koia ahau i te kikokiko o nga puru, e inu ranei i te toto o nga koati?

14 Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.

Ko te whakawhetai hei patunga tapu mau ki te Atua; whakamana hoki au kupu taurangi ki te Runga Rawa.

15 Og kald på mig på Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,

A karanga ki ahau i te ra o te he: maku koe e whakaora, a ka whakakororiatia ahau e koe.

16 Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,

Ki te tangata hara ia ka mea te Atua, He aha mau te whakapuaki i aku tikanga, te whakahua ranei i taku kawenata e tou mangai?

17 når du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?

Kua kino nei hoki koe ki te ako, a e akiri ana i aku kupu ki muri i a koe.

18 Ser du en Tyv, slår du Følge med ham, med Horkarle bolder du til,

I tou kitenga i te tahae, na whakaae ana koe ki a ia; a whai tahi ana me te hunga puremu.

19 slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer på Svig.

Kua tukua e koe tou mangai ki te kino; a e tito hianga ana tou arero.

20 Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;

Noho ana koe, ka korero kino ki tou teina: ngautuara tonu iho koe ki te tama a tou whaea.

21 det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.

Ko au mahi enei, a wahangu tonu ahau; i mea koe he pena pu ahau me koe: otira ka riria koe e ahau, ka whakararangitia ano aua mea ki tou aroaro.

22 Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.

Na whakaaroa tenei, e te hunga kua wareware ki te Atua; kei haehaea koutou e ahau, a kahore he kaiwhakaora.

23 Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter på Vejen, lader jeg se Guds Frelse.

Ko te whakamoemiti te patunga tapu e whai kororia ai ahau: ko te tangata hoki he tika nei tona ara ka whakakitea e ahau ki a ia te whakaoranga a te Atua.