Salme 147
1 Halleluja! Ja, det er godt at lovsynge vor Gud, ja, det er lifligt, lovsang sømmer sig.
| هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ |
2 Herren bygger Jerusalem, han samler de spredte af Israel,
| خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. | ۲ |
3 han læger dem, hvis Hjerte er sønderknust, og forbinder deres Sår;
| شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد. | ۳ |
4 han fastsætter Stjemernes Tal og giver dem alle Navn.
| عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند. | ۴ |
5 Vor Herre er stor og vældig, hans Indsigt er uden Mål;
| خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ |
6 HERREN holder de ydmyge oppe, til Jorden bøjer han gudløse.
| خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. | ۶ |
7 Syng for HERREN med Tak, leg for vor Gud på Citer!
| خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ |
8 Han dækker Himlen med Skyer, sørger for Regn til Jorden, lader Græs spire frem på Bjergene og Urter til Menneskers Brug;
| که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. | ۸ |
9 Føde giver han Kvæget og Ravneunger, som skriger;
| که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ |
10 hans Hu står ikke til stærke Heste, han har ikke Behag i rapfodet Mand;
| در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ |
11 HERREN har Behag i dem, der frygter ham, dem, der bier på hans Miskundhed.
| رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ |
12 Lovpris HERREN, Jerusalem, pris, o Zion, din Gud!
| ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ |
13 Thi han gør dine Portstænger stærke, velsigner dine Børn i din Midte;
| زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ |
14 dine Landemærker giver han Fred, mætter dig med Hvedens Fedme;
| که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند. | ۱۴ |
15 han sender sit Bud til Jorden, hastigt løber hans Ord,
| که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود. | ۱۵ |
16 han lader Sne falde ned som Uld, som Aske spreder han Rim,
| که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. | ۱۶ |
17 som Brødsmuler sender han Hagl, Vandene stivner af Kulde fra ham;
| که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ |
18 han sender sit Ord og smelter dem, de strømmer, når han rejser sit Vejr.
| کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. | ۱۸ |
19 Han kundgør sit Ord for Jakob, sine Vedtægter og Lovbud for Israel.
| کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ |
20 Så gjorde han ikke mod andre Folk, dem kundgør han ingen Lovbud. Halleluja!
| با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه! | ۲۰ |
