Salme 109
1 (Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
| برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش! | ۱ |
2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
| زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند. | ۲ |
3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
| به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند. | ۳ |
4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
| به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا. | ۴ |
5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
| و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده. | ۵ |
6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,
| مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد. | ۶ |
7 lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
| هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود. | ۷ |
8 hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;
| ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید. | ۸ |
9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
| فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد. | ۹ |
10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
| و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند. | ۱۰ |
11 Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
| طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند. | ۱۱ |
12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
| کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید. | ۱۲ |
13 hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:
| ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود. | ۱۳ |
14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
| عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد. | ۱۴ |
15 altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
| و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد. | ۱۵ |
16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
| زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند. | ۱۶ |
17 han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!
| چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است. | ۱۷ |
18 Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
| و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی. | ۱۸ |
19 den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!
| پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود. | ۱۹ |
20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
| این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند. | ۲۰ |
21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!
| اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده. | ۲۱ |
22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;
| زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است. | ۲۲ |
23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
| مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام. | ۲۳ |
24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
| زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود. | ۲۴ |
25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de
| و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند. | ۲۵ |
26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
| ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده، | ۲۶ |
27 så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!
| تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای. | ۲۷ |
28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
| ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود. | ۲۸ |
29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
| جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند. | ۲۹ |
30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
| خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت. | ۳۰ |
31 thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
| زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند. | ۳۱ |
