Ordsprogene 8
1 Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?
| ئایا دانایی بانگەواز ناکات؟ ئەی تێگەیشتن دەنگی خۆی هەڵنابڕێت؟ |
2 Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;
| لەسەر لووتکەی بەرزاییەکان، لەسەر ڕێگاکان، لە چواڕیانەکان ڕادەوەستێت. |
3 ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:
| لەلای دەروازەی شارەکان، لەبەردەم دەرگاکان، هاوار دەکات: |
4 Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.
| «ئەی خەڵکینە، بۆ ئێوە بانگ دەکەم، دەنگم بۆ ئادەمیزادە. |
5 I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!
| ساویلکەکان، فێری ژیری بن، گێلەکان، فێری تێگەیشتن بن. |
6 Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;
| گوێ بگرن، چونکە باسی شتی بەرزتان بۆ دەکەم، کردنەوەی لێوەکانم بۆ ڕاستەڕێییە. |
7 ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.
| ڕاستگۆیی وێردی دەممە، خراپەش قێزەونە بۆ لێوەکانم. |
8 Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;
| قسەکانی دەمم هەموو ڕاستودروستن، هیچ فێڵ یان خواروخێچی تێدا نییە. |
9 de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt
| هەموو ڕێکن لای کەسی تێگەیشتوو، ڕاستەڕێیە لای ئەوانەی زانیاری دەدۆزنەوە. |
10 Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;
| تەمبێکردن لە من وەربگرن نەک زیو، زانیاریش زیاتر لە زێڕی پوختەکراو، |
11 thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den
| چونکە دانایی لە یاقووت باشترە، هەرچی ئارەزووی دەکەیت نابێتە هاوتای. |
12 Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.
| «من داناییم، لەگەڵ ژیریدا نیشتەجێم، زانیاری و سەلیقەم هەیە. |
13 HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.
| ئەوەی لەخواترس بێت، ڕقی لە خراپە دەبێت، من ڕقم لە لووتبەرزی و خۆبەزلزانییە، لە ڕێگای خراپ و لە قسەی بە فێڵە. |
14 Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.
| ڕاوێژ و دانایی تەواو هی منن، تێگەیشتن هی منە، هێز هی منە. |
15 Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;
| بە منەوە پاشاکان پاشایەتی دەکەن و فەرمانڕەوایان بە ڕاستودروستی یاسا دەردەکەن. |
16 ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.
| بە منەوە میرەکان میرایەتی دەکەن، بەگەکان و هەموو ئەوانەی بە ڕاستودروستی دادوەری دەکەن. |
17 Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.
| من ئەوانەم خۆشدەوێت کە منیان خۆشدەوێ، ئەوانەش کە بە پەرۆشەوە بەدوامدا دەگەڕێن، دەمدۆزنەوە. |
18 Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.
| دەوڵەمەندی و ڕێزداری لەلای منە، ڕاستودروستی و ئەو سامانەی کە دەمێنێتەوە. |
19 Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.
| بەرهەمی من لە زێڕ باشترە، لە زێڕی بێگەردیش، دەغڵیشم لە زیوی پوختەکراو باشترە. |
20 Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier
| بە ڕێچکەی ڕاستودروستیدا دەڕۆم، لەسەر ڕێبازی دادپەروەری، |
21 for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.
| تاکو سامان بکەمە میرات بۆ ئەوانەی منیان خۆشدەوێت و ئەمبارەکانیان پڕ بکەم. |
22 Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;
| «یەزدان لە سەرەتای بەدیهێنانەکەی منی دروستکرد، هەر لە کۆنەوە لەپێش کارەکانی. |
23 jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;
| لە ئەزەلەوە من دامەزراوم، لە سەرەتاوە، لەپێش زەوی. |
24 jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;
| هێشتا زەریاکان نەببوون من بەدیهێنراوم، هێشتا کانییە پڕ ئاوەکان نەبوون. |
25 førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,
| پێش ئەوەی چیاکان بچەسپێن، پێش گردەکان، من بەدیهێنراوم، |
26 førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.
| هێشتا نە زەوی و نە پانتاییەکانی دروستکردبوو، نە سەرەتای خۆڵی زەوی. |
27 Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.
| کاتێک کە ئاسمانی جێگیر کرد من لەوێ بووم، کاتێک کە هێڵی ئاسۆی بەسەر قووڵاییدا کێشا، |
28 Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,
| کاتێک کە هەوری لە ئاسمان ڕاگرت و سەرچاوەی قووڵاییەکانی چەسپاند، |
29 da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,
| کاتێک کە سنووری بۆ دەریا کێشا بۆ ئەوەی ئاوەکان فەرمانی ئەو نەشکێنن، کاتێک کە بناغەی زەوی داڕشت. |
30 da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,
| لەگەڵ ئەو وەستایەکی لێزان بووم، ڕۆژبەڕۆژ شادمانی ئەو بووم، هەمیشە لەبەردەمیدا دڵخۆش بووم، |
31 leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.
| لە زەوییە ئاوەدانەکەی دڵخۆش دەبووم، لەگەڵ ئادەمیزاد شادمان بووم. |
32 Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!
| «ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، خۆزگە دەخوازرێ بەوانەی ڕێگای من دەپارێزن. |
33 Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!
| گوێ لە تەمبێکردن بگرن و دانا بن، پشت گوێی مەخەن. |
34 Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.
| خۆزگە دەخوازرێ بەو کەسەی گوێم لێ دەگرێت، ڕۆژبەڕۆژ لەلای دەرگاکەم ئاگادارە، لەلای دەروازەی دەرگاکەم ئێشک دەگرێت، |
35 Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;
| چونکە ئەوەی من بدۆزێتەوە، ژیان دەدۆزێتەوە، ڕەزامەندی یەزدانیش بەدەستدەهێنێت. |
36 men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.
| بەڵام ئەوەی من نەدۆزێتەوە زیان بە خۆی دەگەیەنێت، هەموو ئەوانەی ڕقیان لە منە، مردنیان خۆشدەوێت.» |
