Ordsprogene 14
1 Visdom bygger sit hus, dårskabs hænder river det ned.
| هر زن حکیم خانه خود را بنا می‌کند، اما زن جاهل آن را با دست خود خراب می‌نماید. | ۱ |
2 Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.
| کسی‌که به راستی خود سلوک می‌نماید ازخداوند می‌ترسد، اما کسی‌که در طریق خودکج رفتار است او را تحقیر می‌نماید. | ۲ |
3 I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.
| در دهان احمق چوب تکبر است، اما لبهای حکیمان ایشان را محافظت خواهد نمود. | ۳ |
4 Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
| جایی که گاو نیست، آخور پاک است، اما ازقوت گاو، محصول زیاد می‌شود. | ۴ |
5 Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
| شاهد امین دروغ نمی گوید، اما شاهد دروغ به کذب تنطق می‌کند. | ۵ |
6 Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
| استهزاکننده حکمت را می‌طلبد و نمی یابد. اما به جهت مرد فهیم علم آسان است. | ۶ |
7 Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
| از حضور مرد احمق دور شو، زیرا لبهای معرفت را در او نخواهی یافت. | ۷ |
8 Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.
| حکمت مرد زیرک این است که راه خود رادرک نماید، اما حماقت احمقان فریب است. | ۸ |
9 Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.
| احمقان به گناه استهزا می‌کنند، اما در میان راستان رضامندی است. | ۹ |
10 Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
| دل شخص تلخی خویشتن را می‌داند، وغریب در خوشی آن مشارکت ندارد. | ۱۰ |
11 Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.
| خانه شریران منهدم خواهد شد، اما خیمه راستان شکوفه خواهد آورد. | ۱۱ |
12 Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.
| راهی هست که به نظر آدمی مستقیم می‌نماید، اما عاقبت آن، طرق موت است. | ۱۲ |
13 Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
| هم در لهو و لعب دل غمگین می‌باشد، وعاقبت این خوشی حزن است. | ۱۳ |
14 Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
| کسی‌که در دل مرتد است از راههای خودسیر می‌شود، و مرد صالح به خود سیر است. | ۱۴ |
15 Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
| مرد جاهل هر سخن را باور می‌کند، اما مردزیرک در رفتار خود تامل می‌نماید. | ۱۵ |
16 Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.
| مرد حکیم می‌ترسد و از بدی اجتناب می‌نماید، اما احمق از غرور خود ایمن می‌باشد. | ۱۶ |
17 Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
| مرد کج خلق، احمقانه رفتار می‌نماید، و(مردم ) از صاحب سوظن نفرت دارند. | ۱۷ |
18 De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
| نصیب جاهلان حماقت است، اما معرفت، تاج زیرکان خواهد بود. | ۱۸ |
19 Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.
| بدکاران در حضور نیکان خم می‌شوند، وشریران نزد دروازه های عادلان می‌ایستند. | ۱۹ |
20 Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
| همسایه فقیر نیز از او نفرت دارد، امادوستان شخص دولتمند بسیارند. | ۲۰ |
21 Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
| هرکه همسایه خود را حقیر شمارد گناه می‌ورزد، اما خوشابحال کسی‌که بر فقیران ترحم نماید. | ۲۱ |
22 De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.
| آیا صاحبان تدبیر فاسد گمراه نمی شوند، اما برای کسانی که تدبیر نیکو می‌نمایند، رحمت و راستی خواهد بود. | ۲۲ |
23 Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
| از هر مشقتی منفعت است، اما کلام لبها به فقر محض می‌انجامد. | ۲۳ |
24 De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.
| تاج حکیمان دولت ایشان است، اماحماقت احمقان حماقت محض است. | ۲۴ |
25 Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
| شاهد امین جانها را نجات می‌بخشد، اما هرکه به دروغ تنطق می‌کند فریب محض است. | ۲۵ |
26 Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
| در ترس خداوند اعتماد قوی است، وفرزندان او را ملجا خواهد بود. | ۲۶ |
27 HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
| ترس خداوند چشمه حیات‌است، تا ازدامهای موت اجتناب نمایند. | ۲۷ |
28 At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.
| جلال پادشاه از کثرت مخلوق است، وشکستگی سلطان از کمی مردم است. | ۲۸ |
29 Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.
| کسی‌که دیرغضب باشد کثیرالفهم است، وکج خلق حماقت را به نصیب خود می‌برد. | ۲۹ |
30 Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
| دل آرام حیات بدن است، اما حسدپوسیدگی استخوانها است. | ۳۰ |
31 At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
| هرکه بر فقیر ظلم کند آفریننده خود راحقیر می‌شمارد، و هرکه بر مسکین ترحم کند اورا تمجید می‌نماید. | ۳۱ |
32 Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
| شریر از شرارت خود به زیر افکنده می‌شود، اما مرد عادل چون بمیرد اعتماد دارد. | ۳۲ |
33 Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.
| حکمت در دل مرد فهیم ساکن می‌شود، امادر اندرون جاهلان آشکار می‌گردد. | ۳۳ |
34 Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
| عدالت قوم را رفیع می‌گرداند، اما گناه برای قوم، عار است. | ۳۴ |
35 En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
| رضامندی پادشاه بر خادم عاقل است، اماغضب او بر پست فطرتان. | ۳۵ |
