Ordsprogene 13

1 Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke på skænd.

Hikmətli oğul ata tərbiyəsinə qulaq asar, Rişxəndçi iradı qulaq ardına vurar.

2 Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold står troløses Hu.

İnsanın dilində yaxşı söz olsa, onun xeyrini yeyər, Xain zorakılıq istər.

3 Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den åbenmundede falder i Våde.

Dilini saxlayan canını qoruyar, Boşboğaz başını bəlaya salar.

4 Den lade attrår uden at få, men flittiges Sjæl bliver mæt.

Tənbəl arzuladığına çatmaz, Çalışqan bolluğa qovuşar.

5 Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.

Saleh adam yalana nifrət edər, Şər insanın sözləri xəcalət və rüsvayçılıq gətirər.

6 Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.

Kamillik yolunda olanı salehlik qoruyar, Günahkarı şər yıxar.

7 Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.

Adam var ki, heç nəyi yoxdur, özünü varlı göstərir, Adam var ki, malı çoxdur, özünü yoxsul göstərir.

8 Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand får ingen Trusel at høre.

Sərvət insanın canını təhlükədən qurtarar, Yoxsul isə hədə-qorxu eşitməz.

9 Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe går ud.

Saleh insanların işığı könlü sevindirər, Şər insanların çırağı sönər.

10 Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig råde, er Visdom.

Təkəbbürdən ancaq münaqişə yaranar, Yaxşı nəsihətə qulaq asanın hikməti var.

11 Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Håndfuld for Håndfuld, øges.

Kələklə gələn sərvət azalar, Zəhmətlə qazanılan sərvət isə artar.

12 At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.

Gecikən ümid ürəyi xəstələndirir, Arzuya çatmaq həyat ağacıdır.

13 Den, der lader hånt om Ordet, slås ned, den, der frygter Budet, får Løn.

Öyüdə xor baxan öz canını həlak edər, Əmrə ehtiram edənlərə mükafat verilər.

14 Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.

Hikmətli adamın təlimi həyat qaynağıdır, İnsanı ölüm tələsinə düşməkdən geri qaytarır.

15 God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.

Dərin ağlı olan lütf qazanır, Xainin yolu dolaşıqdır.

16 Hver, som er klog, går til Værks med Kundskab, Tåben udfolder Dårskab.

Uzaqgörən hər gördüyü işi bilir, Axmaq öz səfehliyini hamıya göstərir.

17 Gudløs Budbringer går det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.

Pis qasid bəlaya düşər, Etibarlı elçi şəfa verər.

18 Afvises Tugt, får man Armod og Skam; agtes på Revselse, bliver man æret.

Tərbiyəni rədd edən yoxsullaşıb şərəfdən düşər, Məzəmməti qəbul edən şərəfə yetişər.

19 Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Tåber en Gru.

Arzuya çatmaq qəlbə, cana şirin gələr, Axmaq pislikdən dönməyə ikrah edər.

20 Omgås Vismænd, så bliver du viis, ilde faren er Tåbers Ven.

Hikmətli ilə oturub-duran hikmət qazanar, Axmaqlarla ayaqlaşan bədbəxt olar.

21 Vanheld følger Syndere, Lykken når de retfærdige.

Günahkarı şər qovar, Salehin yaxşı bir əvəzi var.

22 Den gode efterlader Børnebrn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.

Yaxşı insan nəvələrinə də irs qoyar, Günahkarın yığdığı sərvət salehə qalar.

23 På Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.

Yoxsulların əkini bol bəhrə versə də, Ədalət olmayan yerdə bada gedər.

24 Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.

Oğlundan kötəyi əsirgəyən sanki ona nifrət edər, Oğlunu sevən ona düzgün tərbiyə verər.

25 Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.

Saleh yeyib doyar, Şər adamsa ac qalar.