Job 41
1 Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Mon den vil indgå en Pagt med dig, så du får den til Træl for evigt?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Læg dog engang din Hånd på den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Det Håb vilde blive til Skamme, alene ved Synet lå du der.
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Hvem har åbnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Dens Nysen fremkalder strålende Lys, som Morgenrødens Øjenlåg er dens Øjne.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Em står ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Dens Ånde tænder som glødende Kul, Luer står ud af dens Gab.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 Styrken bor på dens Hals, og Angsten hopper foran den.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Når den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling går de af Skræk.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevåben, Spyd eller Pil.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 Buens Søn slår den ikke på Flugt, Slyngens Sten bliver Strå for den,
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 På Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Dybet får den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhår.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Dens Lige findes ikke på Jord, den er skabt til ikke at frygte.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
