Job 36

1 Og videre sagde Elihu:

Nagtultuloy ni Elihu ket kinunana,

2 Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.

“Palubosannak pay nga agsao iti ababa, ket ipakitak kenka ti maysa a banag gapu ta adda pay bassit nga ibagak a mangikanawa iti Dios.

3 Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;

Ibingayko ti pannakaammok manipud iti adayo a lugar; bigbigek a ti kinalinteg ket naggapu iti Namarsua kaniak.

4 thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.

Ta pudno, saan a pumalso dagiti sasaok; kaduam ti maysa a nataengan iti pannakaammo.

5 Se, Gud forkaster det stive Sind,

Kitaem, mannakabalin ti Dios, ken awan ti um-umsienna; maawatanna amin a banbanag.

6 den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han få deres Ret,

Saanna nga an-annadan ti biag dagiti nadangkes a tattao ngem ketdi ar-aramidenna iti umno para kadagiti agsagsagaba.

7 fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger på Tronen i Højhed.

Saanna nga ik-ikaten ti panagkitana manipud kadagiti nalinteg a tattao ngem ketdi isaadna ida kadagiti trono a kasla kadagiti ari iti agnanayon, ket maitag-ayda.

8 Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Bånd,

No, kas pangarigan, mabaludda, no mapalab-uganda iti tali ti panagsagaba,

9 så viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,

ket ipakpakitana kadakuada ti inaramidda—dagiti naglabsinganda ken ti panagtignayda a sitatangsit.

10 åbner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.

Luklukatanna pay dagiti lapayagda kadagiti bilbilinna, ken bilbilininenna ida a tumallikod manipud iti panagaramid iti basol.

11 Hvis de så hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres År.

No dumngegda kenkuana ken dayawenda isuna, gugurendanto dagiti aldawda iti kinarang-ay, dagiti tawtawenda iti pannakapnek.

12 Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Ånden i Uforstand.

Nupay kasta, no saanda a dumngeg, mapapatayda babaen iti kampilan; mataydanto gapu ta awan ti pannakaammoda.

13 Men vanhellige Hjerter forbitres; når han binder dem, råber de ikke om Hjælp;

Dagiti awan iti dios ti pusoda ket mapenpen dagiti pungtotda; saanda a dumawat iti tulong uray no itali ida ti Dios.

14 i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv får Mandsskøgers Lod.

Matayda iti kinaagtutuboda; agpatingga dagiti bibiagda kadagiti balangkantis.

15 Den elendige frelser han ved hans Elende og åbner hans Øre ved Trængsel.

Is-ispalen ti Dios dagiti tattao nga agrigrigat babaen iti pannakaparparigatda; luklukatanna dagiti lapayagda babaen iti pannakaidadanesda.

16 Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.

Pudno, kayatnaka nga ilung-aw iti rigat nga agturong iti nalawa a lugar nga awan iti rigat ken iti lugar a mapno ti lamisaanmo iti taraon na napnoan iti taba.

17 Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.

Ngem napnoanka iti pammabasol kadagiti nadangkes a tattao; tinengngelnaka ti pannakaukom ken hustisia.

18 Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!

Saanmo nga ipalubos nga allilawennaka ti kinabaknang; saanmo nga ipalubos a ti dakkel a gatad ti pasoksok ti mangibaw-ing kenka manipud iti hustisia.

19 Kan vel dit Skrig gøre Ende på Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?

Adda kadi ti pagsayaatan a maitedna kenka ti kinabaknangmo, tapno saanka nga agrigat, wenno matulongannaka kadi ti amin a pigsam?

20 Ej må du længes efter Natten, som. opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;

Saanmo a tarigagayan ti rabii nga agaramid iti basol kadagiti dadduma, no napapanaw dagiti tattao iti lugarda.

21 var dig og vend dig ikke til Uret, så du foretrækker ondt for at lide.

Agannadka a saanka nga agsubli iti pannagbasol gapu ta masusuotka babaen iti panagsagaba tapno maiyadayoka manipud iti panagbasol.

22 Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?

Kitaem, naitag-ay ti Dios iti pannakabalinna; siasino ti manursuro a kas kenkuana?

23 Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: "Du gjorde Uret!"

Siasino iti nangisuro kenkuana maipanggep iti wagasna? Siasino ti makaibaga kenkuana, 'Saan a nalinteg ti inaramidmo?'

24 Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!

Laglagipem a dayawen dagiti aramidna, nga inkanta dagiti tattao.

25 Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.

Nakita amin a tattao dagidiay nga aramid, ngem makitada laeng dagidiay nga aramid manipud iti adayo.

26 Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal på hans År kan ikke fides.

Kitaem, naindaklan ti Dios, ngem saantayo unay a maawatan isuna; saan a mabilang ti tawtawenna.

27 Thi Dråber drager han ud af Havet, i hans Tåge siver de ned som Regn,

Ta ipangpangatona dagiti tedted ti danum nga agbalin a tudo manipud iti alingasawna,

28 og Skyerne lader den strømme og dryppe på mange Folk.

nga aglaplapusanan nga ibukbukbok ken itintinnag dagiti ulep iti sangkataoan.

29 Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?

Pudno, maawatan kadi ti siasinoman ti kinalawa dagiti ul-ulep ken dagiti gurruod manipud kadagiti toldana?

30 Se, han breder sin Tåge om sig og skjuler Havets Rødder;

Kitaem, ipalpalikmotna ti kimatna iti bagina; kalkalubanna ti taaw iti kinasipnget.

31 Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;

Iti daytoy a wagas pakpakanenna dagiti tattao ken mangmangted iti aglaplapusanan a taraon.

32 han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Målet;

Kalkalubanna kadagiti imana dagiti kimat aginggana nga ibaonna dagitoy a tiroenda dagiti puntada.

33 hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.

Dagiti daranudorda ti mangibagbaga kadagiti tattao nga adda iti paumay a bagyo; ammo met ti ayup ti panagsangpetna.