Job 30

1 Nu derimod ler de ad mig, Folk, der er yngre end jeg, hvis Fædre jeg fandt for ringe at sætte iblandt mine Hyrdehunde.

۱ «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم.

2 Og hvad skulde jeg med deres Hænders Kraft? Deres Ungdomskraft har de mistet,

۲ قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود،

3 tørrede hen af Trang og Sult. De afgnaver Ørk og Ødemark

۳ از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند.

4 og plukker Melde ved Krattet, Gyvelrødder er deres Brød.

۴ خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود.

5 Fra Samfundet drives de bort, som ad Tyve råbes der efter dem.

۵ از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند.

6 De bor i Kløfter, fulde af Rædsler, i Jordens og Klippernes Huler.

۶ در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها.

7 De brøler imellem Buske, i Tornekrat kommer de sammen,

۷ در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند.

8 en dum og navnløs Æt, de joges med Hug af Lande.

۸ ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند.

9 Men nu er jeg Hånsang for dem, jeg er dem et Samtaleemne;

۹ و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

10 de afskyr mig, holder sig fra mig, nægter sig ikke af spytte ad mig.

۱۰ مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.

11 Thi han løste min Buestreng, ydmyged mig, og foran mig kasted de Tøjlerne af.

۱۱ چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.

12 Til højre rejser sig Ynglen, Fødderne slår de fra mig, bygger sig Ulykkesveje imod mig

۱۲ از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند.

13 min Sti har de opbrudt, de hjælper med til mit Fald, og ingen hindrer dem i det;

۱۳ راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند.

14 de kommer som gennem et gabende Murbrud, vælter sig frem under Ruiner,

۱۴ گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند.

15 Rædsler har vendt sig imod mig; min Værdighed joges bort som af Storm, min Lykke svandt som en Sky.

۱۵ ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد.

16 Min Sjæl opløser sig i mig; Elendigheds Dage har ramt mig:

۱۶ و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.

17 Natten borer i mine Knogler, aldrig blunder de nagende Smerter.

۱۷ شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد.

18 Med vældig Kraft vanskabes mit Kød, det hænger om mig, som var det min Kjortel.

۱۸ ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد.

19 Han kasted mig ud i Dynd, jeg er blevet som Støv og Aske.

۱۹ مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام.

20 Jeg skriger til dig, du svarer mig ikke, du står der og ænser mig ikke;

۲۰ «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.

21 grum er du blevet imod mig, forfølger mig med din vældige Hånd.

۲۱ خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی.

22 Du løfter og vejrer mig hen i Stormen, og dens Brusen gennemryster mig;

۲۲ مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی.

23 thi jeg ved, du fører mig hjem til Døden, til det Hus, hvor alt levende samles.

۲۳ زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است.

24 Dog, mon den druknende ej rækker Hånden ud og råber om Hjælp, når han går under?

۲۴ یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟

25 Mon ikke jeg græder over den, som havde det hårdt, sørgede ikke min Sjæl for den fattiges Skyld?

۲۵ آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد.

26 Jeg biede på Lykke, men Ulykke kom, jeg håbed på Lys, men Mørke kom;

۲۶ لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید.

27 ustandseligt koger det i mig, Elendigheds Dage traf mig;

۲۷ احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است.

28 trøstesløs går jeg i Sorg, i Forsamlingen rejser jeg mig og råber;

۲۸ ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم.

29 Sjakalernes Broder blev jeg, Strudsenes Fælle.

۲۹ برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام.

30 Min Hud er sort, falder af, mine Knogler brænder af Hede;

۳۰ پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

31 min Citer er blevet til Sorg, min Fløjte til hulkende Gråd!

۳۱ بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان.