Job 30
1 Nu derimod ler de ad mig, Folk, der er yngre end jeg, hvis Fædre jeg fandt for ringe at sætte iblandt mine Hyrdehunde.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Og hvad skulde jeg med deres Hænders Kraft? Deres Ungdomskraft har de mistet,
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 tørrede hen af Trang og Sult. De afgnaver Ørk og Ødemark
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 og plukker Melde ved Krattet, Gyvelrødder er deres Brød.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 Fra Samfundet drives de bort, som ad Tyve råbes der efter dem.
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 De bor i Kløfter, fulde af Rædsler, i Jordens og Klippernes Huler.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 De brøler imellem Buske, i Tornekrat kommer de sammen,
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 en dum og navnløs Æt, de joges med Hug af Lande.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 Men nu er jeg Hånsang for dem, jeg er dem et Samtaleemne;
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 de afskyr mig, holder sig fra mig, nægter sig ikke af spytte ad mig.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Thi han løste min Buestreng, ydmyged mig, og foran mig kasted de Tøjlerne af.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 Til højre rejser sig Ynglen, Fødderne slår de fra mig, bygger sig Ulykkesveje imod mig
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 min Sti har de opbrudt, de hjælper med til mit Fald, og ingen hindrer dem i det;
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 de kommer som gennem et gabende Murbrud, vælter sig frem under Ruiner,
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Rædsler har vendt sig imod mig; min Værdighed joges bort som af Storm, min Lykke svandt som en Sky.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 Min Sjæl opløser sig i mig; Elendigheds Dage har ramt mig:
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 Natten borer i mine Knogler, aldrig blunder de nagende Smerter.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 Med vældig Kraft vanskabes mit Kød, det hænger om mig, som var det min Kjortel.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Han kasted mig ud i Dynd, jeg er blevet som Støv og Aske.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 Jeg skriger til dig, du svarer mig ikke, du står der og ænser mig ikke;
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 grum er du blevet imod mig, forfølger mig med din vældige Hånd.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Du løfter og vejrer mig hen i Stormen, og dens Brusen gennemryster mig;
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 thi jeg ved, du fører mig hjem til Døden, til det Hus, hvor alt levende samles.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Dog, mon den druknende ej rækker Hånden ud og råber om Hjælp, når han går under?
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Mon ikke jeg græder over den, som havde det hårdt, sørgede ikke min Sjæl for den fattiges Skyld?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 Jeg biede på Lykke, men Ulykke kom, jeg håbed på Lys, men Mørke kom;
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 ustandseligt koger det i mig, Elendigheds Dage traf mig;
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 trøstesløs går jeg i Sorg, i Forsamlingen rejser jeg mig og råber;
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 Sjakalernes Broder blev jeg, Strudsenes Fælle.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 Min Hud er sort, falder af, mine Knogler brænder af Hede;
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 min Citer er blevet til Sorg, min Fløjte til hulkende Gråd!
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
