Job 3

1 Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,

Shure kwaizvozvo, Jobho akashamisa muromo wake ndokutuka zuva rokuberekwa kwake.

2 og Job tog til Orde og sagde:

Akati:

3 Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: "Se, en Dreng!"

“Zuva rokuberekwa kwangu ngariparare, uye nousiku hwakanzi, ‘Kwaberekwa mwanakomana!’

4 Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den stråle ej Lyset frem!

Zuva iroro ngarishanduke rive rima; Mwari wokudenga ngaarege kuva nehanya naro; Chiedza ngachirege kuvhenekera pamusoro paro.

5 Mulm og Mørke løse den ind, Tåge lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!

Rima nomumvuri wakasviba ngazviritore zvakare; gore ngarigare pamusoro paro; kusviba ngakufukidze chiedza charo.

6 Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Årets Dage, den komme ikke i Måneders Tal!

Usiku uhwo rima guru ngaribate; ngahurege kuverengwa pakati pamazuva egore kana kunyorwa pamwedzi ipi zvayo.

7 Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!

Usiku uhwo ngahushaye chibereko; ngaparege kunzwika kupembera kwomufaro mahuri.

8 De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan";

Vanotuka mazuva ngavatuke zuva iro, vaya vakagadzirira kumutsa Chikara Chikuru cheGungwa.

9 dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves på Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlåg,

Nyeredzi dzahwo dzamangwanani ngadzisvibe; ngahumirire chiedza chamasikati pasina uye ngahurege kuona hwerazuva hwamambakwedza;

10 fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!

nokuti hahuna kundipfigira mikova yechizvaro kuti huvanze dambudziko pamberi pangu.

11 Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udånded straks fra Moders Skød?

“Ko, ndakaregererei kufa pakuberekwa kwangu, nokufa pandaibuda mudumbu?

12 Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?

Mabvi akavapo seiko kuti andigamuchire namazamu kuti ndinwe?

13 Så havde jeg nu ligget og hvilet, så havde jeg slumret i Fred

Nokuti zvino ndingadai ndakavata murugare; ndingadai ndivete uye ndakazorora

14 blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,

namadzimambo namakurukota enyika, vakazvivakira nzvimbo dzava matongo zvino,

15 blandt Fyrster, rige på Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.

navatongi vakanga vane goridhe, vakazadza dzimba dzavo nesirivha.

16 Eller var jeg dog som et nedgravet Foster. som Børn, der ikke fik Lyset at se!

Kana kuti sei ndisina kuvigwa muvhu somwana asina kusvika, somucheche asina kumboona chiedza chezuva?

17 Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,

Ikoko vakaipa vanorega kutambudza, uye ikoko vakaneta vakazorora.

18 alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;

Nhapwa dzinofarirawo rugare rwadzo; havachanzwizve kudanidzira kwomuchairi wenhapwa.

19 små og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.

Vaduku navakuru variko, uye nhapwa yakasunungurwa kubva pana tenzi wayo.

20 Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,

“Chiedza chinopirweiko vaya vari kusurukirwa, uye upenyu kune ane shungu pamwoyo,

21 dem, som bier forgæves på Døden, graver derefter som efter Skatte,

kuna vaya vanoshuva kufa irwo rusingauyi, vanorutsvaka kupfuura pfuma yakavanzika,

22 som glæder sig til en Stenhøj, jubler, når de finder deres Grav

vazere nomufaro uye vanofara pavanosvika muguva?

23 en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?

Upenyu hunopirweiko munhu ane nzira yakavanzika, iye akakomberedzwa naMwari noruzhowa?

24 Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve råb strømmer som Vand.

Nokuti mafemo anosvika kwandiri pachinzvimbo chezvokudya, kugomera kwangu kunodururwa semvura.

25 Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.

Zvandaitya zvakandivinga; zvandaizeza zvaitika kwandiri.

26 Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, så kommer Uro!

Handina rugare, handina runyararo; handina zororo, asi nhamo chete.”