Job 3

1 Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,

Le esia megbe la, Hiob ke nu eye wòƒo fi de eƒe dzigbe.

2 og Job tog til Orde og sagde:

Egblɔ be,

3 Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: "Se, en Dreng!"

“Ŋkeke si dzi wodzim la netsrɔ̃, nenema ke nye zã si me wogblɔ be, ‘Wodzi viŋutsu na mí!’

4 Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den stråle ej Lyset frem!

Ŋkeke ma nezu viviti, Mawu si le dziƒo la megatsɔ ɖeke le eme nɛ o, kekeli aɖeke megaklẽ ɖe edzi o.

5 Mulm og Mørke løse den ind, Tåge lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!

Viviti kple blukɔ tsiɖitsiɖi negaxɔe, lilikpo netsyɔ edzi eye blukɔ nedo ɖe eƒe kekeli dzi.

6 Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Årets Dage, den komme ikke i Måneders Tal!

Viviti tsiɖitsiɖi nexɔ zã ma eye womegaxlẽe ɖe ƒea ƒe ŋkekewo me alo woadee ɣleti aɖeke ƒe ŋkekewo me o.

7 Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!

Zã ma netsi ko eye dzidzɔɣli aɖeke megaɖi le eme o.

8 De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan";

Ame siwo ƒoa fi dea ŋkekewo la, neƒo fi de ŋkeke ma, ame siwo le klalo be woade adã ta me na ʋɔ driba la.

9 dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves på Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlåg,

Eƒe ŋukeɣletiviwo nedo viviti, kekeli si lalam wòle la megado nɛ o eye megakpɔ fɔŋli ƒe ɣetotoe gbãtɔwo o,

10 fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!

elabena metu vidzidɔ ƒe ʋɔtruwo ɖe nunye, be nye ŋkuwo makpɔ dzɔgbevɔ̃e o.

11 Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udånded straks fra Moders Skød?

“Nu ka ŋuti nyemeku le nye dzigbe eye maku hafi ado tso vidzidɔ me o?

12 Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?

Nu ka ta ata aɖewo le klalo be woakɔm ɖe akɔ eye no aɖewo li be mano?

13 Så havde jeg nu ligget og hvilet, så havde jeg slumret i Fred

Anye ne memlɔ anyi le ŋutifafa me, le alɔ̃ dɔm, le ɖiɖim ɖe eme.

14 blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,

Anye ne mele fiawo kple aɖaŋuɖola siwo le anyigba dzi la gbɔ, ame siwo tu xɔ gã siwo zu aƒedo azɔ la na wo ɖokuiwo.

15 blandt Fyrster, rige på Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.

Anye ne mele dziɖula siwo si sika le eye woƒe aƒewo me yɔ fũu kple klosalo la gbɔ.

16 Eller var jeg dog som et nedgravet Foster. som Børn, der ikke fik Lyset at se!

Alo nu ka ta womeɖim ɖe tome abe fu gege ene, abe vidzĩ si mekpɔ ɣe kpɔ o la ene o?

17 Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,

Afi ma ame vɔ̃ɖiwo dzudzɔa nyanyra le eye afi ma ame siwo nu ti kɔ na la le gbɔgbɔm ɖe eme le.

18 alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;

Aʋaléleawo hã nɔa ablɔɖe me eye womegasea dɔdzikpɔlawo ƒe ɣli o.

19 små og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.

Ame gblɔewo kple amegãwo siaa le afi ma eye kluvi kpɔa ablɔɖe tso eƒe aƒetɔ ƒe asi me.

20 Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,

“Nu ka tae kekeli klẽna na ayaɖulawo eye wònaa agbe luʋɔ si le nu xam?

21 dem, som bier forgæves på Døden, graver derefter som efter Skatte,

Nu ka ta wòna agbe ame siwo le ku dim, evɔ mevana na wo o kple ame siwo le edim vevie wu kesinɔnu si woɣla

22 som glæder sig til en Stenhøj, jubler, når de finder deres Grav

kple ame siwo kpɔa dzidzɔ, tsoa aseye ne woɖo yɔdo me?

23 en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?

Nu ka ŋutie wòna agbe ame si ƒe mɔwo le ɣaɣla kple ame si ŋuti Mawu tɔ kpɔ ɖo?

24 Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve råb strømmer som Vand.

Elabena hũɖeɖe xɔ ɖe nuɖuɖu teƒe eye nye ŋeŋe ƒona ɖi abe tsi ene.

25 Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.

Nu si mevɔ̃ na la va dzinye eye nu si dzi ŋɔ nam la dzɔ ɖe dzinye.

26 Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, så kommer Uro!

Nyemekpɔ ŋutifafa, tomefafa alo gbɔɖeme aɖeke o, negbe ʋunyaʋunya ko.”