Job 29

1 Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

Ningĩ Ayubu nĩathiire na mbere kwaria, akiuga atĩrĩ:

2 Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

“Naarĩ korwo no haane ũrĩa ndaatariĩ mĩeri ĩrĩa ya tene, matukũ-inĩ marĩa Ngai aamenyagĩrĩra,

3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

rĩrĩa tawa wake wamũrĩkaga igũrũ rĩa mũtwe wakwa, na ũndũ wa ũtheri wake ngatuĩkanagĩria nduma-inĩ!

4 som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

Korwo ndariĩ ũrĩa ndatariĩ matukũ-inĩ marĩa ndagaacĩire biũ, hĩndĩ ĩrĩa kuumĩrania ngoro na Ngai kwarathimaga nyũmba yakwa,

5 da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

rĩrĩa Mwene-Hinya-Wothe aarĩ hamwe na niĩ, nacio ciana ciakwa ikandigiicĩria,

6 da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

rĩrĩa gacĩra gakwa kaihũgĩtio nĩ kĩrimũ kĩa iria, naruo rwaro rwa ihiga rũgaatherũkagĩra tũrũũĩ twa maguta ma mũtamaiyũ!

7 da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.

“Rĩrĩa ndaathiiaga kĩhingo-inĩ kĩa itũũra inene, na ngaikarĩra gĩtĩ gĩakwa hau kĩaraho-inĩ-rĩ,

8 Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,

aanake maanyonaga makeehera, nao athuuri makarũgama,

9 Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,

andũ arĩa anene maatigaga kwaria, makahumbĩra tũnua twao na moko;

10 Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

mĩgambo ya andũ arĩa marĩ igweta ĩgakirio, nacio nĩmĩ ciao ikanyiitana na karakara.

11 Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.

Ũrĩa wothe wanjiguaga ngĩaria aaragia wega igũrũ rĩakwa, nao arĩa maanyonaga makangaathĩrĩria,

12 Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

nĩ ũndũ nĩndahatũraga arĩa athĩĩni maakaya mateithio, o na arĩa mataarĩ na maithe maagĩte mũndũ wa kũmateithia.

13 den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

Mũndũ agĩkua nĩandaathimaga; nĩndatũmaga ngoro ya mũtumia wa ndigwa ĩine.

14 jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

Ndehumbaga ũthingu ta nguo; ciira wa kĩhooto nĩguo warĩ nguo yakwa ya igũrũ, o na kĩremba gĩakwa.

15 Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

Nĩ niĩ ndaarĩ maitho ma arĩa atumumu, na magũrũ ma arĩa ithua.

16 jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

Ndaarĩ ithe wa arĩa abatari; nĩndaciiragĩrĩra o na mũndũ itooĩ.

17 den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

Ningĩ nĩndoinangaga magego ma arĩa aaganu, na ngahuria arĩa maarĩ magego-inĩ mao.

18 Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;

“Ndeciiragia atĩrĩ, ‘Niĩ ngaakuĩra gwakwa nyũmba, matukũ makwa marĩ maingĩ ta mũthanga.

19 min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

Mĩri yakwa ĩgataamba ĩkinye maaĩ-inĩ, narĩo ireera rĩkoragwo honge-inĩ ciakwa ũtukũ wothe.

20 min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"

Riiri wakwa ũgũtũũra werũhagio thĩinĩ wakwa, naguo ũta wakwa ũtũũre ũrĩ mwerũ guoko-inĩ gwakwa.’

21 Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;

“Andũ maathikagĩrĩria marĩ na kĩĩrĩgĩrĩro, meetagĩrĩra kĩrĩra gĩakwa makirĩte.

22 ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;

Ndaarĩkia kwaria-rĩ, matiacookaga kwaria; ciugo ciakwa ciatoonyaga matũ mao kahora ihooreire.

23 de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.

Maanjetagĩrĩra ta andũ metereire mbura, na makanyua ciugo ciakwa o ta mbura ĩrĩa ya kũrigĩrĩria.

24 Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.

Ndaamathekathekagia moorĩtwo nĩ hinya makaaga gwĩtĩkia; ũtheri wa ũthiũ wakwa warĩ wa bata mũno kũrĩ o.

25 Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.

Nĩ niĩ ndamoonagia njĩra, ngaikaraga ta ndĩ mũnene wao; ndatũũraga ta mũthamaki arĩ gatagatĩ ga ita rĩake; ningĩ ndaatariĩ ta mũndũ ũrĩa ũhooragĩria arĩa maracakaya.