Job 19

1 Så tog Job til Orde og svarede:

Ket simmungbat ni Job ket kinunana,

2 "Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slå mig sønder med Ord?

“Kasano kabayag ti panangpasagaba ken panangrumekyo kaniak babaen kadagiti sasao?

3 I håner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.

Kadagitoy a sangapulo a daras ket inumsidak; saankayo a nagbain a trinatodak iti saan a nasayaat.

4 Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?

No pudno daytoy nagbiddutak, agtalinaed ti biddutko a bukodko a pakaseknan.

5 Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?

No pudno nga agparammagkayo maibusor kaniak ken allukoyenyo ti tunggal maysa a napabainanak,

6 Så vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.

ket ammoyo koma a nakaaramid ti Dios iti saan a nasayaat kaniak ket tiniliwnak iti iketna.

7 Se, jeg skriger: Vold! men får ikke Svar, råber om Hjælp, der er ingen Ret.

Adtoy, immawagak tapno ibagak a saan a nasayaat ti naaramid kaniak, ngem saannak nga impangag; agpatpatulongak, ngem awan ti hustisia.

8 Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;

Inaladanna ti pagnaak tapno saanak a makalasat, ken pinasipngetna ti dalanko.

9 han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,

Inussobna ti dayagko, ken innalana ti balangat manipud iti ulok.

10 brød mig ned overalt, så jeg må bort, oprykked mit Håb som Træet;

Binuraknak iti tunggal sikigan, ket napukawak; pinag-otna dagiti namnamak a kasla maysa a kayo.

11 hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;

Pinasgedanna pay ti pungtotna a maibusor kaniak; imbilangnak a kas maysa kadagiti kabusorna.

12 samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.

Immay a sangsangkamaysa dagiti buyotna; nagaramidda kadagiti buntoon iti aglawlaw a maibusor kaniak ken nagkampoda iti aglawlaw ti toldak.

13 Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,

Inyadayona kaniak dagiti kakabsatko; dagiti am-ammok ket immadayo ti riknada kaniak.

14 mine nærmeste og Hendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;

Pinanawandakon dagiti kakabagiak; nalipatandakon dagiti nasinged a gagayyemko.

15 mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;

Imbilangdak a kas ganggannaet dagiti naminsan a nagtalinaed a kas sangaili iti pagtaengak ken imbilangdak a kas ganggannaet dagiti babbai nga adipenko; ganggannaetak iti imatangda.

16 ej svarer min Træl, når jeg kalder, jeg må trygle ham med min Mund;

Immawagak iti adipenko, ngem saannak a sinungbatan uray no inayabak isuna babaen iti ngiwatko.

17 ved min Ånde væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;

Makarurod ti sang-awko iti asawak; kagura dagiti kakabsatko a lallaki ken babbai ti pakaasik.

18 selv Drenge agter mig ringe, når jeg reljser mig, taler de mod mig;

Uray dagiti ub-ubbing ket lalaisendak; no tumakderak nga agsao, agsaoda a maibusor kaniak.

19 Standsfælleræmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.

Kaguradak dagiti amin a nasinged a gagayyemko; timmallikod a maibusor kaniak dagiti ay-ayatek.

20 Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.

Dimketen dagiti tulangko iti kudilko ken iti lasagko; makalasatak laeng babaen kadagiti kudil ti ngipenko.

21 Nåde, mine Venner, Nåde, thi Guds Hånd har rørt mig!

Maasikayo kaniak, maasikayo kaniak, gagayyemko, gapu ta sinagidnak ti ima ti Dios.

22 Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?

Apay nga idaddadanesdak a kasla dakayo ti Dios? Apay a saankayo a mapnek a mangib-ibus iti lasagko?

23 Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,

O, a maisurat koman ita dagiti sasaok! O, a mailanad koma dagitoy iti maysa a libro!

24 med Griffel af Jern, med Bly indristet i Hlippen for evigt!

O, a babaen iti landok a paet ken iti buli ket maikitikit dagitoy iti bato iti agnanayon!

25 Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer stå frem.

Ngem maipapan kaniak, ammok a sibibiag ti Mannubbotko, ket agtakderto isuna iti daga iti kamaudiananna;

26 Når min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,

kalpasan a ti kudilko, dayta ket, daytoy a bagi, ket madadael, ket iti lasagko ket makitakto ti Dios.

27 hvem jeg skal se på min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgår i mit Indre!

Makitakto isuna, siak a mismo ket makitakto isuna iti abayko; makitanto dagiti matak isuna, ken saan a kas maysa a ganggannaet. Napnoanak iti karirikna kas panpanunotek dayta a tiempo.

28 Når I siger: "Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!"

No ibagayo, 'Kasanotayo a parigaten isuna! Adda kenkuana ti ramut dagiti pakariribukanna,'

29 så tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!

ket agbutengkayo koma iti kampilan, gapu ta iyeg ti pungtot ti dusa ti kampilan, tapno maammoanyo nga adda iti pannakaukom.”