Job 15
1 Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
| پس الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ |
2 "Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
| «آیامرد حکیم از علم باطل جواب دهد؟ وبطن خود را از باد شرقی پر سازد؟ | ۲ |
3 for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet båder?
| آیا به سخن بی‌فایده محاجه نماید؟ و به کلماتی که هیچ نفع نمی بخشد؟ | ۳ |
4 Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
| اما تو خداترسی را ترک می‌کنی وتقوا را به حضور خدا ناقص می‌سازی. | ۴ |
5 Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
| زیرا که دهانت، معصیت تو را ظاهر می‌سازد و زبان حیله گران را اختیار می‌کنی. | ۵ |
6 Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
| دهان خودت تو راملزم می‌سازد و نه من، و لبهایت بر تو شهادت می‌دهد. | ۶ |
7 Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
| آیا شخص اول از آدمیان زاییده شده‌ای؟ و پیش از تلها به وجود آمده‌ای؟ | ۷ |
8 Mon du lytted til, da Gud holdt Råd, og mon du rev Visdommen til dig?
| آیامشورت مخفی خدا را شنیده‌ای و حکمت را برخود منحصر ساخته‌ای؟ | ۸ |
9 Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstår du, som vi ikke kender?
| چه می‌دانی که ما هم نمی دانیم؟ و چه می‌فهمی که نزد ما هم نیست؟ | ۹ |
10 Også vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
| نزد ما ریش سفیدان و پیران هستند که درروزها از پدر تو بزرگترند. | ۱۰ |
11 Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
| آیا تسلی های خدابرای تو کم است و کلام ملایم با تو؟ | ۱۱ |
12 Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
| چرا دلت تو را می‌رباید؟ و چرا چشمانت را بر هم می‌زنی | ۱۲ |
13 Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
| که روح خود را به ضد خدا بر می‌گردانی، وچنین سخنان را از دهانت بیرون می‌آوری؟ | ۱۳ |
14 Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
| «انسان چیست که پاک باشد، و مولود زن که عادل شمرده شود؟ | ۱۴ |
15 End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
| اینک بر مقدسان خوداعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاک نیست. | ۱۵ |
16 hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
| پس از طریق اولی انسان مکروه و فاسد که شرارت را مثل آب می‌نوشد. | ۱۶ |
17 Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
| من برای تو بیان می‌کنم پس مرا بشنو. و آنچه دیده‌ام حکایت می‌نمایم. | ۱۷ |
18 hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
| که حکیمان آن را از پدران خودروایت کردند و مخفی نداشتند، | ۱۸ |
19 dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
| که به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نکرد، | ۱۹ |
20 Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede År, en Voldsmand lever;
| شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است. و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است. | ۲۰ |
21 Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
| صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراج کننده بر وی می‌آید. | ۲۱ |
22 han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
| باور نمی کند که از تاریکی خواهد برگشت وشمشیر برای او مراقب است. | ۲۲ |
23 udset til Føde for Gribbe, han ved, at han står for Fald;
| برای نان می‌گردد و می‌گوید کجاست. و می‌داند که روزتاریکی نزد او حاضر است. | ۲۳ |
24 Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
| تنگی و ضیق او رامی ترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه می‌نماید. | ۲۴ |
25 Thi Hånden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
| زیرا دست خود را به ضد خدا درازمی کند و بر قادر مطلق تکبر می‌نماید. | ۲۵ |
26 stormed bårdnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
| با گردن بلند بر او تاخت می‌آورد، با گل میخهای سخت سپر خویش، | ۲۶ |
27 Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld på sin Lænd.
| چونکه روی خود را به پیه پوشانیده، و کمر خود را با شحم ملبس ساخته است. | ۲۷ |
28 tog Bolig i Byer, der øde lå hen. i Huse, man ikke må bo i, bestemt til at ligge i Grus.
| و در شهرهای ویران و خانه های غیرمسکون که نزدیک به خراب شدن است ساکن می‌شود. | ۲۸ |
29 Han bliver ej rig, hans Velstand forgår, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
| او غنی نخواهد شد و دولتش پایدارنخواهد ماند، و املاک او در زمین زیاد نخواهد گردید. | ۲۹ |
30 han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
| از تاریکی رها نخواهد شد، و آتش، شاخه هایش را خواهد خشکانید، و به نفخه دهان او زائل خواهد شد. | ۳۰ |
31 Han stole ikke på Tomhed han farer vild thi Tomhed skal være hans Løn!
| به بطالت توکل ننماید وخود را فریب ندهد، والا بطالت اجرت او خواهدبود. | ۳۱ |
32 I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
| قبل از رسیدن وقتش تمام ادا خواهد شدو شاخه او سبز نخواهد ماند. | ۳۲ |
33 han ryster som Ranken sin brue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
| مثل مو، غوره خود را خواهد افشاند، و مثل زیتون، شکوفه خود را خواهد ریخت، | ۳۳ |
34 Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
| زیرا که جماعت ریاکاران، بی‌کس خواهند ماند، و خیمه های رشوه خواران را آتش خواهد سوزانید. | ۳۴ |
35 svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!
| به شقاوت حامله شده، معصیت را می‌زایند و شکم ایشان فریب را آماده می‌کند.» | ۳۵ |
