Job 11
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
Ket simmungbat ni Zofar a Naamita ket kinunana,
2 "Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
“Saan kadi a rumbeng a masungbatan ti kastoy nga adu a sasao? Rumbeng kadi a patien daytoy a tao nga adu ti ibagbagana?
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke få Skam?
Pagulimeken kadi ti panagpaspasindayawmo dagiti dadduma? No lalaisem ti panursuromi, awan kadi ti mangpabain kenka?
4 Du siger: "Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!"
Ta ibagbagam ti Dios, 'Nasin-aw ti pammatik, awan ti pakababalawak kadagiti matam.'
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
Ngem o, agsao koma ti Dios ket ilukatna dagiti bibigna a maibusor kenka;
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
nga ipakitana kenka dagiti palimed ti kinasirib! Ta naindaklan isuna iti pannakaawat. Ammoem ngarud a basbassit ti dawdawaten ti Dios kenka ngem iti rumbeng kadagiti kinadakesmo.
7 Har du loddet Bunden i Gud og nået den Almægtiges Grænse?
Maawatam kadi ti Dios babaen iti panangsapsapulmo kenkuana? Maawatam kadi a naan-anay ti Mannakabalin amin?
Ti panangammo iti Dios a naan-anay ket nangato a kas kangato ti langit; ania ti maaramidam? Naun-uneg ngem sheol; ania ti maammoam? (Sheol h7585)
9 Den overgår Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
At-atiddug ti rukodna daytoy ngem ti daga, ken nalawlawa ngem ti baybay.
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
No lumabas isuna ken ikulongna ti siasinoman, no ayabanna ti siasinoman iti pangukoman, siasino ngarud ti makalapped kenkuana?
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpå,
Ta am-ammona dagiti palso a tattao, no makakita isuna iti kinadakes, saanna kadi a madlaw daytoy?
12 så tomhjernet Mand får Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
Ngem awan pannakaawat dagiti maag a tattao; maawatanda daytoy no mangipasngay ti atap nga asno iti maysa a tao.
13 Hvis du får Skik på dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
Ngem kaspangarigan inaramidmo ti pusom a nalinteg ken intag-aymo dagita imam iti Dios;
14 hvis Uret er fjern fra din Hånd, og Brøde ej bor i dit Telt,
kaspangarigan ta adda dita imam ti kinadakes, ngem inyadayom daytoy kenka, ket saanmo nga impalubos nga agnaed ti kinasaan a nalinteg kadagiti toldam.
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Åsyn og uden at frygte stå fast,
Ket awan duadua nga itangadmonto ti rupam nga awan ti pagilasinan iti bain; wen, napigsakanto ken saan a mabuteng.
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
Malipatamto ti kinakakaasim; malagipmonto laeng daytoy a kasla danum a nagayos.
17 dit Liv skal overstråle Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
Nalawlawagto ti biagmo ngem iti katengngaan ti aldaw; uray no adda ti kinasipnget, agbalinto daytoy a kasla ti agsapa.
18 Tryg skal du være, fordi du har Håb; du ser dig om og går trygt til Hvile,
Natalgedkanto gapu ta adda ti namnama; wen, natalgedkanto ken aginnanakanto a natalged.
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
Agiddakanto met a natalged, ket awanto ti pagbutngam, pudno, adunto ti mangbiruk iti pabormo.
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Håb er blot at udånde Sjælen!
Ngem mapaayto dagiti mata dagiti nadangkes; awanto ti pagtarayanda; ti laeng namnamada ket ti maudi nga anges ti biag.”
