Job 11
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
2 "Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
«Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke få Skam?
İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
4 Du siger: "Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!"
Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
7 Har du loddet Bunden i Gud og nået den Almægtiges Grænse?
Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
9 Den overgår Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpå,
O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
12 så tomhjernet Mand får Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
13 Hvis du får Skik på dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
14 hvis Uret er fjern fra din Hånd, og Brøde ej bor i dit Telt,
Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Åsyn og uden at frygte stå fast,
Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
17 dit Liv skal overstråle Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
18 Tryg skal du være, fordi du har Håb; du ser dig om og går trygt til Hvile,
Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Håb er blot at udånde Sjælen!
Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
