Salme 78

1 Mit Folk! vend dine Øren til min Lære, bøjer eders Øren til min Munds Tale!

Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.

2 Jeg vil oplade min Mund med Ordsprog, jeg vil udgyde mørke Taler fra fordums Tid,

Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.

3 dem, som vi have hørt og vide, og vore Fædre have fortalt os.

Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.

4 Dette ville vi ikke dølge for deres Børn, for den Slægt, som kommer herefter, men forkynde Herrens megen Pris og hans Styrke og hans underfulde Gerninger, som han har gjort.

Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.

5 Han oprettede et Vidnesbyrd i Jakob og satte en Lov i Israel, i hvilken han bød vore Fædre at kundgøre dem for deres Børn,

Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,

6 paa det den Slægt, som kom herefter, de Børn, som skulde fødes, kunde vide det, at de kunde staa op og fortælle det for deres Børn,

Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;

7 og at de maatte sætte deres Haab paa Gud og ikke glemme Guds Gerninger, men bevare hans Bud;

Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;

8 og at de ikke skulde vorde som deres Fædre, en modvillig og genstridig Slægt, en Slægt, som ikke beredte sit Hjerte, og hvis Aand ikke holdt trofast ved Gud.

Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.

9 Efraims Børn vare rustede Bueskytter, men svigtede paa Stridens Dag.

Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.

10 De holdt ikke Guds Pagt og vægrede sig ved at vandre i hans Lov.

Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.

11 Og de glemte hans Gerninger og hans underfulde Ting, som han havde ladet dem se.

Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.

12 For deres Fædre havde han gjort Undere i Ægyptens Land, paa Zoans Mark.

Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.

13 Han adskilte Havet og lod dem gaa igennem og optaarnede Vandet som en Dynge.

Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.

14 Og han ledede dem om Dagen ved Skyen og den ganske Nat ved Ildens Lys.

Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.

15 Han kløvede Klipper i Ørken og gav dem at drikke som af store Dyb.

Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.

16 Og han lod Bække strømme frem af Klippen og lod Vand rinde ned som Floder.

Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.

17 Men de bleve endnu ved med at synde imod ham, med at være genstridige imod den Højeste i Ørken.

A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;

18 Og de fristede Gud i deres Hjerte, saa at de begærede Mad for deres Lyst.

I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

19 Og de talte imod Gud; de sagde: Mon Gud kan berede et Bord i Ørken?

A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?

20 Se, han har slaget Klippen, saa at der flød Vand, og Bækkene løb over; mon han og kan give Brød; mon han kan skaffe Kød for sit Folk?

Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

21 Derfor, da Herren hørte det, blev han fortørnet; og en Ild optændtes imod Jakob, og en Vrede opkom imod Israel,

Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;

22 fordi de ikke troede paa Gud og ikke forlode sig paa hans Frelse.

Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.

23 Og han bød Skyerne heroventil og oplod Himlenes Døre.

Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.

24 Og han lod Man regne paa dem til at æde og gav dem Himmelkorn.

I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.

25 Hver aad de stærkes Brød; han sendte dem Mad til Mættelse.

Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.

26 Han lod Østenvejr fare frem under Himmelen og førte Søndenvejr frem ved sin Styrke.

Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;

27 Og han lod Kød regne ned over dem som Støv og flyvende Fugle som Havets Sand.

I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;

28 Og han lod dem falde midt i sin Lejr, trindt omkring sine Boliger.

Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.

29 Og de aade og bleve saare mætte; han tilførte dem det, som de havde faaet Lyst til.

I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.

30 De havde ikke styret deres Lyst, deres Mad var endnu i deres Mund:

A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

31 Da opsteg Guds Vrede imod dem, og han ihjelslog nogle iblandt de kraftigste af dem; og han nedslog de unge Mænd i Israel.

Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.

32 Med alt det syndede de endnu og troede ikke paa hans underfulde Gerninger.

Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;

33 Derfor lod han deres Dage svinde hen i Forfængelighed og deres Aar i Forskrækkelse.

Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.

34 Naar han slog dem ihjel, da søgte de ham, og de vendte om og søgte Gud aarle.

Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,

35 Og de kom i Hu, at Gud var deres Klippe, og Gud, den Højeste, deres Genløser.

Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:

36 Men de talte slesk for ham med deres Mund og løj for ham med deres Tunger.

(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;

37 Men deres Hjerte var ikke fast med ham, og de bleve ikke bestandige i hans Pagt.

A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)

38 Dog, han er barmhjertig, han soner Misgerning og fordærver ikke; han vendte sin Vrede mangfoldige Gange bort fra dem og lod ej sin Harme helt bryde frem.

On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

39 Og han kom i Hu, at de vare Kød, et Aandepust, som farer hen og ej kommer tilbage.

Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.

40 Hvor tit vare de genstridige imod ham i Ørken, bedrøvede ham i de øde Steder.

Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?

41 Og de fristede Gud paany og mestrede den Hellige i Israel.

Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.

42 De kom ikke hans Haand i Hu paa den Dag, da han udløste dem af Nød;

Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;

43 da han satte sine Tegn i Ægypten og sine Undere paa Zoans Mark;

Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;

44 da han forandrede deres Floder til Blod og deres Strømme, saa at de ikke kunde drikke af dem;

Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.

45 og han sendte alle Haande Utøj paa dem, som aad dem, og Frøer, som voldte dem Fordærvelse;

Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:

46 og han gav Kornormen deres Grøde og Græshoppen deres Arbejde;

I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.

47 han slog deres Vintræer med Hagelen og deres Morbærtræer med Isstykker;

Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.

48 og han overantvordede deres Dyr til Hagelen og deres Kvæg til Lynene;

I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.

49 han sendte sin grumme Vrede paa dem, Harme og Fortørnelse og Angest, en Sending af Ulykkesbud;

Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.

50 han banede Vej for sin Vrede, han sparede ikke deres Sjæl fra Døden, og han overantvordede deres Liv til Pesten;

Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;

51 og han slog alle førstefødte i Ægypten, Kraftens Førstegrøde i Kams Telte;

I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;

52 men sit Folk lod han drage ud som Faareflokken og førte dem i Ørken som Hjorden;

Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.

53 og han ledede dem tryggelig, at de ikke flygtede; men Havet skjulte deres Fjender.

Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze, )

54 Og han førte dem til sin Helligheds Landemærke, til dette Bjerg, som hans højre Haand havde forhvervet;

Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.

55 og han uddrev Hedningerne for deres Ansigt og lod disses Land tilfalde dem som Arvedel; og han lod Israels Stammer bo i deres Telte.

I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.

56 Men de fristede Gud, den Højeste, og vare genstridige imod ham og agtede ikke paa hans Vidnesbyrd.

A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.

57 Og de vendte sig bort og bleve troløse som deres Fædre, de sloge tilbage som en falsk Bue.

Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.

58 Og de opirrede ham ved deres Høje og gjorde ham nidkær ved deres udskaarne Billeder.

Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.

59 Der Gud det hørte, da blev han fortørnet, og han foragtede Israel saare.

Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,

60 Han forlod Boligen i Silo, det Paulun, som han havde sat til at bo udi iblandt Menneskene.

Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,

61 Og han gav sin Magt i Fangenskab og sin Herlighed i Fjendens Haand.

Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.

62 Og han overantvordede sit Folk til Sværd og fortørnedes paa sin Arv.

Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.

63 Ild fortærede deres unge Mandskab, og deres Jomfruer fik ingen Brudesang.

Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.

64 Deres Præster faldt for Sværdet, og deres Enker begræd dem ikke.

Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.

65 Da opvaagnede Herren som en sovende, som en Helt, der jubler af Vin.

Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.

66 Og han slog sine Fjender tilbage, han gjorde dem en evig Skam.

I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.

67 Og han forkastede Josefs Telt og udvalgte ikke Efraims Stamme;

Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,

68 men han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elskede.

Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.

69 Og han byggede sin Helligdom lig Højderne, lig Jorden, hvilke han har grundfæstet evindelig.

I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.

70 Og han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarestierne;

I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;

71 fra Faarene, som gave Die, lod han ham komme at vogte Jakob sit Folk og Israel sin Arv.

Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;

72 Og han vogtede dem efter sit Hjertes Oprigtighed og ledede dem med forstandig Haand.

Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.