Job 11

1 Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:

Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:

2 Skal der ikke svares til de mange Ord? og mon en mundkaad Mand skal beholde Ret?

Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?

3 Skal din Skvalder bringe Folk til at tie? og skal du bespotte, og ingen beskæmme dig?

Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?

4 Thi du sagde: Min Lærdom er klar, og jeg er ren for dine Øjne.

Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.

5 Men gid dog Gud vilde tale og oplade sine Læber imod dig!

O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;

6 og at han vilde kundgøre dig Visdoms skjulte Ting! thi i den er dobbelt Kraft; da skulde du vide, at Gud endog eftergiver dig noget af din Misgerning.

Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą [karę]. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.

7 Mon du kan naa til Guds Dybheder? mon du kan naa til den Almægtiges Begrænsning?

Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?

8 Den er saa høj som Himmelen, hvad vil du gøre? den er dybere end Helvede, hvad kan du vide? (Sheol h7585)

Są wyżej niż niebiosa, co [możesz z tym] uczynić? Głębsze niż piekło, czy [możesz je] poznać? (Sheol h7585)

9 Dens Maal er længere end Jorden, den er bredere end Havet.

Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.

10 Naar han farer frem og lukker til eller forsamler, hvo vil da holde ham tilbage?

Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?

11 Thi han kender forfængelige Folk og ser Uretfærdighed; skulde han da ikke agte derpaa?

On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?

12 Men en uforstandig vil faa Forstand, naar et Vildæsels Føl fødes til Menneske.

Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.

13 Dersom du bereder dit Hjerte og udstrækker dine Hænder til ham,

Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;

14 dersom du kaster Uretfærdigheden, som er i din Haand, langt bort og ikke lader Uret bo i dine Telte,

Jeśli w twoich rękach [jest] nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.

15 da skal du, fri for Lyde, kunne opløfte dit Ansigt og blive fast og ikke frygte.

Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.

16 Thi du skal glemme din Møje, du skal komme den i Hu som det Vand, der er løbet forbi.

Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.

17 Og din Levetid skal gaa frem klarere end Middagen, Mørket skal vorde som Morgenen.

I [twoje] życie będzie [jaśniejsze] niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.

18 Og du skal være tryg, thi der er Haab, og du skal spejde omkring dig og sove tryggelig.

Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.

19 Og du skal lægge dig, og ingen skal forfærde dig; og mange skulle bønfalde for dit Ansigt.

Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się [przed] twoim obliczem.

20 Men de ugudeliges Øjne skulle hentæres, og deres Tilflugt skal gaa tabt for dem, og deres Haab aandes ud med Livet.

Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja [będzie jak] wyzionięcie ducha.