Žalmy 147

1 Chvalte Hospodina, nebo dobré jest zpívati žalmy Bohu našemu, nebo rozkošné jest, a ozdobná jest chvála.

Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

2 Stavitel Jeruzaléma Hospodin, rozptýlený lid Izraelský shromažďuje,

Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

3 Kterýž uzdravuje skroušené srdcem, a uvazuje bolesti jejich,

Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

4 Kterýž sčítá počet hvězd, a každé z nich ze jména povolává.

Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

5 Velikýť jest Pán náš, a nesmírný v síle; rozumnosti jeho není počtu.

I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

6 Pozdvihuje pokorných Hospodin, ale bezbožné snižuje až k zemi.

Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

7 Zpívejte Hospodinu s díkčiněním, zpívejte žalmy Bohu našemu na citaře,

Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

8 Kterýž zastírá nebesa hustými oblaky, nastrojuje zemi déšť, a vyvodí trávu na horách.

që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

9 Kterýž dává hovadům potravu jejich, i mladým krkavcům, kteříž volají k němu.

Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

10 Nemáť v síle koně zalíbení, aniž se kochá v lejtkách muže udatného.

Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

11 Líbost má Hospodin v těch, kteříž se ho bojí, a kteříž doufají v milosrdenství jeho.

Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

12 Chval, Jeruzaléme, Hospodina, chval Boha svého, Sione.

Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

13 Nebo on utvrzuje závory bran tvých, požehnání udílí synům tvým u prostřed tebe.

Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

14 On působí v končinách tvých pokoj, a bělí pšeničnou nasycuje tě.

Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

15 On když vysílá na zemi rozkaz svůj, velmi rychle k vykonání běží slovo jeho.

Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

16 Onť dává sníh jako vlnu, jíním jako popelem posýpá.

Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

17 Hází ledem svým jako skyvami; před zimou jeho kdo ostojí?

Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

18 Vysílaje slovo své, rozpouští je; hned jakž povane větrem svým, anť tekou vody.

Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

19 Zvěstuje slovo své Jákobovi, ustanovení svá a soudy své Izraelovi.

Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

20 Neučinilť tak žádnému národu, a protož soudů jeho nepoznali. Halelujah.

Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.