Žalmy 139

1 Přednímu zpěváku, žalm Davidův. Hospodine, ty jsi mne zkusil a seznal.

Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

2 Ty znáš sednutí mé i povstání mé, rozumíš myšlení mému zdaleka.

Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

3 Chození mé i ležení mé ty obsahuješ, a všech mých cest svědom jsi.

Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

4 Než ještě mám na jazyku slovo, aj, Hospodine, ty to všecko víš.

Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

5 Z zadu i z předu obklíčils mne, a vzložils na mne ruku svou.

Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

6 Divnější jest umění tvé nad můj vtip; vysoké jest, nemohu k němu.

Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

7 Kamž bych zašel od ducha tvého? Aneb kam bych před tváří tvou utekl?

Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

8 Jestliže bych vstoupil na nebe, tam jsi ty; pakli bych sobě ustlal v hrobě, aj, přítomen jsi. (Sheol h7585)

Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

9 Vzal-li bych křídla záře jitřní, abych bydlil při nejdalším moři:

Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

10 I tamť by mne ruka tvá provedla, a pravice tvá by mne popadla.

edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

11 Dím-li pak: Aspoň tmy, jako v soumrak, přikryjí mne, ale i noc jest světlem vůkol mne.

Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

12 Aniž ty tmy před tebou ukryti mohou, anobrž noc jako den tobě svítí, rovně tma jako světlo.

terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

13 Ty zajisté v moci máš ledví má, přioděl jsi mne v životě matky mé.

Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

14 Oslavuji tě, proto že se hrozným a divným skutkům tvým divím, a duše má zná je výborně.

Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

15 Neníť ukryta žádná kost má před tebou, jakž jsem učiněn v skrytě, a řemeslně složen, v nejhlubších místech země.

Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

16 Trupel můj viděly oči tvé, v knihu tvou všickni oudové jeho zapsáni jsou, i dnové, v nichž formováni byli, když ještě žádného z nich nebylo.

Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

17 Protož u mne ó jak drahá jsou myšlení tvá, Bože silný, a jak jest jich nesčíslná summa!

Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

18 Chtěl-li bych je sčísti, více jest jich než písku; procítím-li, a já jsem vždy s tebou.

Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

19 Zabil-li bys, ó Bože, bezbožníka, tehdážť by muži vražedlní odstoupili ode mne,

Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

20 Kteříž mluví proti tobě nešlechetně; marně vyvyšují nepřátely tvé.

Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

21 Zdaliž těch, kteříž tě v nenávisti mají, ó Hospodine, v nenávisti nemám? A ti, kteříž proti tobě povstávají, zdaž mne nemrzejí?

A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

22 Úhlavní nenávistí jich nenávidím, a mám je za nepřátely.

Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

23 Vyzpytuj mne, Bože silný, a poznej srdce mé; zkus mne, a poznej myšlení má.

Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

24 A popatř, chodím-liť já cestou odpornou tobě, a veď mne cestou věčnou.

dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.