Plaè 3

1 Já jsem muž okoušející trápení od metly rozhněvání Božího.

Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,

2 Zahnal mne, a uvedl do tmy a ne k světlu.

O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.

3 Toliko proti mně se postavuje, a obrací ruku svou přes celý den.

Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.

4 Uvedl sešlost na tělo mé a kůži mou, a polámal kosti mé.

Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.

5 Zastavěl mne a obklíčil přeodpornou hořkostí.

Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.

6 Postavil mne v tmavých místech jako ty, kteříž již dávno zemřeli.

Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.

7 Ohradil mne, abych nevyšel; obtížil ocelivý řetěz můj.

Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.

8 A jakžkoli volám a křičím, zacpává uši před mou modlitbou.

Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.

9 Ohradil cesty mé tesaným kamenem, a stezky mé zmátl.

Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.

10 Jest nedvěd číhající na mne, lev v skrejších.

Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.

11 Cesty mé stočil, anobrž roztrhal mne, a na to mne přivedl, abych byl pustý.

Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.

12 Natáhl lučiště své, a vystavil mne za cíl střelám.

Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.

13 Postřelil ledví má střelami toulu svého.

Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.

14 Jsem v posměchu se vším lidem svým, a písničkou jejich přes celý den.

Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.

15 Sytí mne hořkostmi, opojuje mne pelynkem.

O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.

16 Nadto potřel o kameníčko zuby mé, vrazil mne do popela.

Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.

17 Tak jsi vzdálil, ó Bože, duši mou od pokoje, až zapomínám na pohodlí,

Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.

18 A říkám: Zahynulatě síla má i naděje má, kterouž jsem měl v Hospodinu.

Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».

19 A však duše má rozvažujíc trápení svá a pláč svůj, pelynek a žluč,

Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.

20 Rozvažujíc to ustavičně, ponižuje se ve mně.

Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.

21 A přivodě sobě to ku paměti, (naději mám),

Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.

22 Že veliké jest milosrdenství Hospodinovo, když jsme do konce nevyhynuli. Nepřestávajíť zajisté slitování jeho,

Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.

23 Ale nová jsou každého jitra; převeliká jest pravda tvá.

Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.

24 Díl můj jest Hospodin, říká duše má; protož naději mám v něm.

Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.

25 Dobrý jest Hospodin těm, jenž očekávají na něj, duši té, kteráž ho hledá.

Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.

26 Dobré jest trpělivě očekávajícímu na spasení Hospodinovo.

Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.

27 Dobré jest muži tomu, kterýž by nosil jho od dětinství svého,

Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.

28 Kterýž by pak byl opuštěn, trpělivě se má v tom, což na něj vloženo,

Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.

29 Dávaje do prachu ústa svá, až by se ukázala naděje,

Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.

30 Nastavuje líce tomu, kdož jej bije, a sytě se potupou.

İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.

31 Neboť nezamítá Pán na věčnost;

Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.

32 Nýbrž ačkoli zarmucuje, však slitovává se podlé množství milosrdenství svého.

Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.

33 Netrápíť zajisté z srdce svého, aniž zarmucuje synů lidských.

Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.

34 Aby kdo potíral nohama svýma všecky vězně v zemi,

Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,

35 Aby nespravedlivě soudil muže před oblíčejem Nejvyššího,

Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,

36 Aby převracel člověka v při jeho, Pán nelibuje.

İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?

37 Kdo jest, ješto když řekl, stalo se něco, a Pán nepřikázal?

Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?

38 Z úst Nejvyššího zdali nepochází zlé i dobré?

Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.

39 Proč by tedy sobě stýskal člověk živý, muž nad kázní za hříchy své?

Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?

40 Zpytujme raději a ohledujme cest našich, a navraťme se až k Hospodinu.

Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.

41 Pozdvihujme srdcí i rukou svých k Bohu silnému v nebe.

Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.

42 Myť jsme se zpronevěřili, a zpurní jsme byli, protož ty neodpouštíš.

Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».

43 Obestřels se hněvem a stiháš nás, morduješ a nešanuješ.

Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.

44 Obestřels se oblakem, aby nemohla proniknouti k tobě modlitba.

Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.

45 Za smeti a povrhel položil jsi nás u prostřed národů těchto.

Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.

46 Rozdírají na nás ústa svá všickni nepřátelé naši.

Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.

47 Strach a jáma potkala nás, zpuštění a setření.

Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.

48 Potokové vod tekou z očí mých pro potření dcery lidu mého.

Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.

49 Oči mé slzí bez přestání, proto že není žádného odtušení,

Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,

50 Ažby popatřil a shlédl Hospodin s nebe.

Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.

51 Oči mé rmoutí duši mou pro všecky dcery města mého.

Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.

52 Loviliť jsou mne ustavičně, jako ptáče, nepřátelé moji bez příčiny.

Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.

53 Uvrhli do jámy život můj, a přimetali mne kamením.

Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.

54 Rozvodnily se vody nad hlavou mou, řekl jsem: Jižtě po mně.

Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».

55 Vzývám jméno tvé, ó Hospodine, z jámy nejhlubší.

Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.

56 Hlas můj vyslýchával jsi; nezacpávejž ucha svého před vzdycháním mým a voláním mým.

«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.

57 V ten den, v němž jsem tě vzýval, přicházeje, říkávals: Neboj se.

Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.

58 Pane, zasazuje se o při duše mé, vysvobozoval jsi život můj.

Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.

59 Vidíš, ó Hospodine, převrácenost, kteráž se mně děje, dopomoziž mi k spravedlnosti.

Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.

60 Vidíš všecko vymstívání se jejich, všecky úklady jejich proti mně.

Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.

61 Slýcháš utrhání jejich, ó Hospodine, i všecky obmysly jejich proti mně,

Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.

62 Řeči povstávajících proti mně, a přemyšlování jejich proti mně přes celý den.

Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.

63 Pohleď, jak při sedání jejich i povstání jejich jsem písničkou jejich.

Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.

64 Dej jim odplatu, Hospodine, podlé díla rukou jejich.

Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.

65 Dej jim zatvrdilé srdce a prokletí své na ně.

Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.

66 Stihej v prchlivosti, a vyhlaď je, ať nejsou pod nebem tvým.

Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!